Wat gisteren “nog 24 à 48 uur” was, is vannamiddag “nóg zeker 48 uur” geworden, en voor de rest weten we niets.
Anna ligt ondertussen aan dubbel zoveel computers met getimede spuiten vol medicamenten in, en er staat naae mijn giesting op veel te veel van die spuiten “dubbele dosis”.
Haar bloeddruk is stabiel maar dat is alleen omdat ze daar massief middelen voor krijgt, en ze zouden die eigenlijk dringend willen/moeten afbouwen, want haar handen en voeten moeten dringend meer doorbloed raken.
Er zijn vanmorgen chirurgen geweest om naar haar hand te kijken (die met een wonde erop van vorige week), maar zolang haar handen niet genoeg doorbloed zijn, gaan ze er niet aan komen, had ik gehoord.
Geen nieuws is geen nieuws. Nog goed, noch slecht.
En ondertussen: het onophoudelijk gepiep van de alarmsystemen, en niet anders dan heel de tijd scenario’s in mijn hoofd. Stel ze zeggen dat het kiezen is tussen een been en leven. Tussen twee benen en leven. Tussen hersenschade en… Tussen blind en… Tussen…
Aargh. Sandra zei dat ze het gemakkelijker had in het hospitaal dan uit het hospitaal: bij mij dus niet. Te weinig afleiding. Te veel nadenken.
En bij elk nieuw soort alarm machteloos naar het enige kijken waar we iets van kunnen snappen: de monitor met hartslag (175), met bloeddruk (100/48), met zuurstof (100), en met temperatuur (38,7). Anna zelf verandert niet.
Nóg 48 uur. Minstens.
En vooral niet denken aan die mevrouw die we gisteren zagen voorbij wenen als we in de wachtzaal zaten: “ze zijn ze kwijt, we zijn ze kwijt.”
Reacties
57 reacties op “Geen nieuws is geen nieuws”
Als ik dit enditlees, dan krijg ik het koud. Of zoiets. Ik zou graag een reactie achterlaten, maar ik vind geen woorden om uit te drukken wat ik wil zeggen. Gek. En dan te weten dat ik het kind en haar ouders nog nooit in’t echt gezien heb. En toch… Meh. En om nu even de e
dit gaat door merg en been.
Ik denk dat ik kan stellen dat iedereen met je meeleeft.
(en de ouders onder ons nog een 1000 maal meer)
Vooral niet aan denken Michel. Gewoon proberen rustig te blijven (veel gemakkelijker gezegd dan gedaan, I know) en vertrouwen op de kunde van de mensen ter plekke.
Ongelofelijk veel sterkte toegewenst man!
Enkel dit te lezen is al zo pijnlijk…
Heel veel wetenschap, kunde en geluk gewenst aan de mensen die Anna nu omringen,
en alle sterkte aan jullie zelf.
Ik heb er geen woorden voor, maar ik leef – voor zover dat mogelijk is – heel erg mee.
ik wens jullie een hypersnelle 48 uren met goede afloop toe…
sterkte
heel veel sterkte & ik duim heel hard voor Anna dat ze snel aan de beterhand mag zijn
Echt waar Michel, we duimen gigantisch mee. Heel veel sterkte toegewenst!
Ik wens je onnoemelijk veel sterkte. Dit gaat inderdaad door merg en been.
Jullie gevoel van onmacht moet enorm zijn … Anna is in goede handen, daar moet je van uitgaan, en dat ze alles zullen doen wat in hun mogelijkheden ligt om haar erdoor te halen. Nogmaals, super veel sterkte!
Ik ken helaas het gevoel van machteloos naar die monitoren kijken maar al te goed. Vreselijk dat je dit moet meemaken.
Dit zijn zware uren/dagen. ’t Heeft toch niets te maken met die vleesetende bacterie, hoop ik?
Ook veel steun uit deze hoek !!
heel heel heel heel heel heel heel veel sterkte voor jullie en heel heel heel heel heel heel heel heel heel veel beterschap voor Anna…
Veel steun toegewenst, vind het zo erg om dit allemaal te moeten lezen.
Oei Michel en familie,
Heel veel sterkte!!!
Ook van mij veel steun.
Ik lees je blog nu al enige tijd in alle stilte mee.
Ik heb vroeger nog even met je samengewerkt bij Griffo.
sterkte !
Veel sterkte!
Veel moed Michel.
Ik duim voor alerte dokters, voor wakkere verplegers en voor een sterke Anna… Vreselijk, die machteloosheid.
Hopelijk is de nachtmerrie snel voorbij…
hier kan ik dus echt niet tegen, de tranen wellen spontaan bij mij op. Ons meisje scheelt slechts enkele maanden met Anna en we werden allebei gewoon slecht van dit nieuws. Ik wou dat er iets was dat we konden doen om jullie te helpen. Helaas kunnen we enkel onze morele steun aanbieden en hopen dat die 48u zo snel mogelijk voorbij gaan (wat allesbehalve evident is als je er totaal machteloos moet op zitten wachten) en dat er dan goed (of minstens beter) nieuws is. Ongelooflijk veel sterkte gewenst.
Een nachtmerrie. Veel sterkte!
veel sterkte!
Koude rillingen krijg ik ervan.
Sterkte, veel sterkte!
Nog steeds duim ik verder voor Anna en wens jullie gezin veel sterkte, Marta
ik hoop mee voor een goeie ommekeer en duim voor je kleine meisje en haar hele gezin…
sterkte!
Heel veel sterkte van een stille meelezer.
Spijtig genoeg weet ik sinds kort wat “en toen stond de tijd stil” echt betekent, maar je moet vechten, vechten en blijven vechten. Dokters kunnen vandaag de dag heel veel, maar erin blijven geloven is niet alleen voor jezelf en de rest van de familie belangrijk, maar ook voor dat kleine mensje dat het nu het meeste nodig heeft.
Dit relativeert zoveel van de kleine vervelendheden in het gewone kabbelende leventje van een gewone jongen.
Stap voor stap zullen de machines wel verdwijnen…samen met de vuile geluidjes!
Komaan anna!
Veel sterkte, Michel om zo te moeten afwachten, en Anna, hang on in there!
Alle goede moed en sterkte van de wereld gewenst, Michel! Ik hoop echt dat het goed komt met Anna!!
En natuurlijk ook met Sandra en de andere kinderen! Dat het allemaal maar snel gepasseerd is!
Brrr, zo vreselijk afwachten.
Heel veel moed voor jullie allemaal. Ik duim mee voor goed nieuws.
Oh fuck zeg, Michel en Sandra, zo erg :-((
Ik duim heel hard dat alles goed komt met jullie kleine meid. Heel veel sterkte.
Heel veel moed gewenst, voor jullie als ouders.
En heel veel beterschap, voor Anna.
Dit raakt me enorm, hou jullie sterk.
Heel veel sterkte!
ik word stil van jullie verhaal
Mijn gedachten zijn bij jullie,hou de moed erin lieve Anna!!
goh dit is de nachtmerrie van elke ouder… veel sterkte voor jullie gezin en Anna: vecht, vecht, vecht!
Sterkte aan jullie allemaal. Dat ze er rap moge bovenop komen.
Heel veel sterkte.
Sterkte aan het hele gezin! En Anna, vechten he!
Sterkte, heel veel sterkte!
… en dan hoop je wakker te worden uit de meest vreselijke nachtmerrie maar het blijkt de harde realiteit te zijn.
Ik hoop mee op een positief bericht en duim mee voor een genezende Anna.
Heel veel sterkte …
Ook ik ben een stille meelezer en word stil van je verhaal.
Ik hoop dat jullie guitige anna snel tekenen van herstel laat zien. Veel sterkte aan het hele gezin.
Nog een stille meelezer die heel hard meeduimt, bidt, kaarskes brandt, … opdat Anna snel weer de oude is. Sterkte.
Heel veel sterkte aan het hele gezin. Opdat het met knuffels, veel liefde, bemoedigende woorden, goede zorgen, … allemaal weer goed mag komen.
Heel veel sterkte! Ze is in zeer gespecialiseerde handen en ze halen haar er door.
Man, ik vind het wachten al ondraaglijk. Ik kan me slechts inbeelden hoe verschrikkelijk traag de tijd voor jullie moet voortkruipen. Nogmaals verschrikkelijk veel moed toegewenst.
Ook hier wordt er geduimd!
Het wachten is voor mij al ondraaglijk, wat moet het voor jullie dan niet zijn…
We blijven duimen en hopen.
Verschrikkelijk, hopelijk gaat alles snel beter met haar. Ik weet alleszins zeker dat ze in zeer goede handen is daar (mijn dochter heeft daar ook 2x gelegen), en ik weet ook dat kinderen verbazingwekkend goed en snel kunnen herstellen, ook al lijkt de situatie op een bepaald moment hopeloos (ook 2x meegemaakt dus).
Hou vol… Die onzekerheid, verschrikkelijk, maar jullie slaan je er wel door… Véél sterkte, we duimen allemaal!
Als pasgeworden mama met mijn baby hier dicht bij mij, moet ik huilen van deze berichten. Ik lees al enkele jaren mee, maar ben niet iemand die veel reageert, maar nu wil ik toch laten weten dat ik meeleef en mee duim dat alles goed komt.
Ik ben er even niet goed van…
Heel veel sterkte gewenst en veel vechtlust aan Anna.
Dit is verschrikkelijk, ik wens jullie ongelofelijk veel sterkte. Anna, kom op meid!
Veel sterkte gewenst, we duimen mee voor een goede afloop !!
Krijg er tranen van in de ogen … Hang in there!!
sterkte Michel en Sandra en dat de uren snel mogen gaan – dit wil geen ouder doormaken – voel met jullie mee
Ik ken jullie niet…, maar het verhaal grijpt me aan.
Veel sterkte en moed. Ik wens jullie veel vriendschap en begrip in jullie naaste omgeving – warme handdrukken, schouders om op te mogen leunen…, luisterende oren…