Vanavond op de trein van Gent-Sint-Pieters naar Dampoort stapten er een meneer en een mevrouw op de trein met drie honden.
Ik ben niet zo aan honden. Uit algemeen principe, want individuele honden, daar heb ik meestal niet echt iets persoonlijk tegen.
De honden op de trein vanavond: er was een grijsachtig gespikkeldgestreepte, en een beigeachtige met een witte snuit, en een ongelooflijk mooie glanzend zwarte. Kort haar (een gemak in het kuisen), niet te groot (golden retrievers al goed en wel, maar vind daar eens plaats voor) en niet te klein (bah preutlekkers), niet te breed (ik ben niet voor die uitgezakte buldogs) en niet te smal (ik heb het niet voor windhonden).
Ze waren alledrie overduidelijk serieus goed opgevoed en gehoorzaam, en ze zagen er lief en aanhankelijk en betrouwbaar uit. Ik sta versteld van mezelf, want als ik ooit een hond zou moeten kopen, dan zou ik meteen zo’n exemplaar willen.
Reacties
6 reacties op “Hond”
Jep, er is weinig te vinden met een meer zachtaardige blik dan een glanzend pitbull teefje.
Let op, Michel. De kinderen lezen misschien mee …
Voor je het weet hang je vast aan zo’n blaffer 😉
Als er een overschot aan energie in huis rondloopt om met honden te gaan wandelen, is een Border Collie ook een aanrader.
ik was aan honden maar nu heb ik kinderen 😉
sommige mensen hebben gewoon nood om lief te hebben, denk ik
of die beesten dat leuk vinden, daar ben ik nog niet uit
Ik heb een veto gesteld: een huisdier binnen, is Sofie buiten. En voorlopig win ik 🙂
’t Is hier ook al zo erg, maar dan met opgezette beesten. Ik wil een opgezet konijntje, zo eentje met een pet op en een geweertje in zijn pootjes — maar als ik er zo een in huis neem, is Sandra ervandoor, zegt ze.
Pfff.