Playtown in Brussel: ’t zal moeilijk zijn, volgend jaar, om ervoor te zorgen dat er niet te véél volk naar komt.

Proper georganiseerd, degelijke stands, veel ruimte voor de kinderen om te spelen, allemaal wijs — zolang er niet te veel volk is. (Oh, en zolang mijn rug niet besluit lastig te doen, maar hey.)

Gelukkig was er niet écht te veel volk, bij de meeste dingene. Alleen naar het einde van de namiddag werd het wat lastiger, en de rij bij de springkastelen was veel te lang. Maar voor de rest hebben ze zo ongeveer vanalles gedaan. Leutige dingen gezien, ook. Smartmax, bijvoorbeeld: magnetisch speelgoed waar bijvoorbeeld reuzenhoge torens en kastelen gemaakt kunnen worden.

En Zelie heeft met die Kinect van Microsoft gespeeld.

En Louis met een Mindflex, zo’n spel dat hij met zijn hersenen moest besturen:

…maar vooral: ze hebben veel getekend, en uiteindelijk nog bijna het meeste plezier gehad op een stand van de Speelotheken van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, waar er allemaal volksspelletjes waren.

Nee, fijne beurs.

Hypercommercieel en alles, zeer zeker dat. Maar we zijn er zonder kosten buitengeraakt: alleen een doos stiften met fruitsmaak gekocht, en dan nog alleen omdat ik die wou hebben. Volgende week doen we cultuur, beloofd. Als we eraan denken.