Ik was dus massa’s veel ongeruster dan iedereen, denk ik, maar ’t was niet echt nodig: vier uitstekende rapporten, hoera!

Anna en Jan, we moeten daar ernstig over zijn, in het eerste en het tweede leerjaar, da’s nog niet echt écht. ’t Is te zeggen: er zijn geen examens of zo, en ’t is min of meer gewoon een rapport zoals er al een paar andere geweest zijn.

We waren er nogal gerust is: ’t was al een tijd duidelijk dat Anna meer dan helemaal op haar plaats zit in het eerste leerjaar, zelfs al zit ze eigenlijk een jaar vóór. En Jan, die doet het ook traditioneel redelijk goed. Enfin, uitstekend zeer goed dus, stoef, stoef.

Louis, in het vijfde leerjaar — traditioneel het “moeilijkste”, zeggen ze — dat was al een beetje minder heel erg evident. Niet dat hij het slecht doet, verre van, maar ’t is toch altijd wat spannend, in dat vijfde leerjaar, en ook al met echte examens en zo.

Geen nood: het was ook uitstekend goed. In de lagere school trekken we ons het attituderapport bijna meer aan dan de punten, en daar was het nog beter: Louis is zowaar met een erekaart naar huis gekomen, ik wist geeneens dat dat bestond: een echte kaart, getekend door zijn leraar en door de directeur, om te zeggen dat hij écht zijn best gedaan heeft.   

Zelie, dat was dan weer het échte werk: allereerste examenperiode op de humaniora, en alles.

Ik weet wel dat ik gezegd had dat ik ze van bijzonder dichtbij zou begeleiden, maar uiteindelijk is het redelijk hands-off gebleven, en da’s misschien maar best ook. Zo weten we allemaal waar het op staat.

En waar het op staat, is: met weinig studeren is het gelukt om een (veel) meer dan (zeer) degelijk rapport te halen, met als uitschieter een aan het fenomaal grenzend resultaat voor of all things wiskunde.

Maar het kan beter, en het moet ook eigenlijk beter. Niet voor de punten — 65 of 75 of 85, ’t is mij allemaal gelijk — wel omdat “bwofja, ’t is goed genoeg denk ik” niét goed genoeg is.

Maar allez ju, geen gezever. ’t Was allemaal uitstekend. Volgend semester een beetje meer regelmaat en een beetje meer volgehouden inspanning, en dan zijn we hopelijk vertrokken voor zes to-taal probleemloze jaren.