Ja, gene goeien hé. 

Ik heb een aantal gewoontes die ik probeer aan te houden: ’s avonds nergens naartoe gaan bijvoorbeeld. Geen nieuwe mensen zien tenzij het écht niet anders kan. Het hele weekend niet buiten komen en in mijn peignoir en sletsen rondlopen.

Gewoon, zoals de meeste mensen dus, vermoed ik. 

EN DAN DIT.

Morgenavond komt er een Meisje Uit Italiën naar hier wonen, voor een uitwisselingsproject met de school van Zelie. Dat is dus al dagen aan een stuk stressen: wat eet dat allemaal bijvoorbeeld, zo’n Italiaanders? Spaghetti, lasagne, pizza, maar behalve dat? Okay, ze is van Milaan, dus we kunnen ze ook eens een escalope milanaise voederen, maar toch. Van ontbijt, zouden die gewoon brood kunnen verteren? Eet dat boter op zijn boterhammen, of reuzel, of eendenvet, of is het waar wat ze op Njam zeggen, dat ze alles in de olijfolie verzuipen?

Stressen, ik moet het u niet zeggen. 

MAAR WACHT.

Het is niet alles: morgenmiddag komt er Iemand Van Het Internet op bezoek. Wég, zorgvuldig opgebouwd imago van perfecte familie, gemanicuurd huis, gastronomische maaltijdsbereidingen, lichamen als gebeitelde Adonissen, kinderen die zich in gezelschap kunnen gedragen!

Stressen, ik moet het u absoluut niet zeggen. 

Het meesterplan, voorlopig, is dat ik ga doen alsof ik niet nerveus ben. Een paar grapjes en zo, self-deprecating humour, ha ha, ja, we zitten nog in verbouwingen hé, normaal ligt het hier altijd helemaal opgekuist. En dan hebben we het excuus dat het eten zal klaar zijn, en dan kan er gesproken worden over, um. 

Aaargh.