Een tijd geleden was ik lid geworden van zo’n groep op Facebook die zich machtig hard kon opwinden over vanalles — denk “neen aan racisme” of “vóór het dierenwelzijn”. Ik denk dat ik het een maand of zo volgehouden heb: op den duur zag ik er tegen op om mijn mail open te trekken omdat elke dag gegarandeerd de meest baarlijke nonsens in stond.

Zo van het het genre dat mutatis mutandis op /r/TumblrInAction te vinden is.

En dus heb ik me uit die groep uitgeschreven, en wind ik mij een fractie minder op elke dag.

Het blijft een constant gevecht, bij mij, tussen mij nijdig maken en sod it zeggen. Vandaag heb ik in een aanval van I. Don’t. Need. This. Shit. een hele resem mensen op Facebook geontvriend: blijkbaar is 1 mei een enorm geschikte dag om achterlijke opmerkingen te maken.

En ja, het gevolg is dan misschien wel één van de ziektes van de moderne internetwereld waar die Facebookgroepen en Tumblr-sites aan lijden: wie op den duur alle kritiek wegfiltert, komt in een kringrukkerige ons-kent-ons preaching to the converted-situatie terecht. Weet ge wat? Het kan mij niet zo heel hard schelen, op dit moment.