Trala, tralie. Elke morgen sta ik op en kijk ik op het internet, of er misschien al Vooruitgang is, of Verandering, of iets in die zin, maar ’t is al weken aan een stuk niets. Ik denk dat De Wever ondertussen alleen nog maar in *zucht* communiceert met de wereld, of misschien is het dat ik niet naar de juiste mediakanalen kijk, want er komt gewoon praktisch niets naar buiten.

Niet dat ik er verschrikkelijk van wakker lig, want ik was zo geen vragende partij van Verandering, voor mij was het PS-model van de belastingsregering Di Rupo I grosso modo wel okay — ook, natuurlijk, omdat de grote hop van de dingen die er toe doen hetzij op een hoger niveau (Europa), hetzij op een lager niveau (gemeenschap/gewest, stad) beslist worden.

Maar kijk, er was wat verandering de laatste dagen, met een uitgelekte nota onlangs nog waarvan de regimepers schamper zei dat ze zó afgezwakt was van de oorlogsrethoriek tijdens de aanloop naar de verkiezingen, dat geen enkele partij ze in goed geweten zou kúnnen links laten liggen.

Tot een paar minuten geleden dus:

Het spel zit op de wagen, het spel zit op de wagen. Politiek als ramptoerisme, ’t is niet proper, maar zo wordt het wel weer boeiend om te volgen, natuurlijk.