Niét goed voor het gemoed.
Kunnen wij, gewone mensen, eigenlijk méér doen dan boos en verdrietig zijn? En dan hopen dat er ergens iemand in Amerika of Brussel of Moskou verontwaardigd genoeg raakt om die idioten te verplichten tot een oplossing?
Wie tijd heeft: lees vooral deze, over hoe het allemaal op geen tijd naar de kloten ging, bij de laatste poging.
Reacties
2 reacties op “Wij zijn er niet meer”
*huil*
Wreed interessante lectuur, dat artikel. Maar ik kan mij toch niet van de indruk ontdoen dat het traag maar gestaag is ontspoord door stomme onzorgvuldigheden. Misverstanden tussen Netanyahu en Kerry. Publieke verklaringen die het draagvlak van de tegenpartij doet verkruimelen waardoor die tegenpartij kwaad wordt (prisoners for no-UN =/= prisoners for settlements), etc. Of wie weet waren het geen stomme onzorgvuldigheden, maar plausibly deniable sabotage…