Met dat ik geen zout meer mag eten (enfin ja, weinig zout, ik doe nog altijd een klein beetje zout in het water van de patatten en van de pasta), ben ik nog meer een fan van pikant eten dan ik al was.

En jawel: een mens wordt er rap verslaafd aan, aan pikant eten.

De twee grote flessen Sriracha die ik per abuis gekocht had omdat ik dacht dat het flesjes formaat Tabasco waren, zijn ondertussen ver leeg, en mijn grote doos piment d’Espelette is ook bijna leeg, wegens dat ik er te veel van in het eten moet doen om nog effect te hebben.

Maar kijk! Ik heb een buisje gedroogde Habanero gekocht, en daar is maar een letterlijke mespunt van nodig om iets naar een volgend niveau te brengen. Zoals vanavond: steak, cognac, geflambeerd, beetje room, habanero — zeer zeer uitstekend.

Als ik niet oplet ga ik nog eindigen gelijk die mensen die hun eigen pepers kweken, peins ik.