Het was maandag vroeg op en laat naar bed. Ik ben dinsdagochten wakker geworden om kwart voor zeven of zo uur en weer in slaap gevallen, om dan een half uur later ‘in het midden van een prachtige droom die ik meteen vergeten ben) wakker te schieten, van bleirende kinderen naast mijn hoofd, aan de andere kant van de papier-maché-muur, in de badkamer.

Ik ga niet zeggen dat het paniek was, maar er was toch een zeker sense of urgency, om nog op tijd op school te zijn — ik ben graag iets voor acht ten laatste op school, en tussen wakker worden en daar zijn moeten er dus twee kleuters aangekleed worden, gevoederd, middageten gemaakt, fruit en koeken en drank verzameld, jas en helm aangedaan, en dan zo goed en zo kwaad mogelijk door de stad gefietst worden met een vier- en een vijfjarige.

Dinsdag was er oudercontact bij Zelie: een half uur met de fiets heen, vier minuten ter plaatse om te horen dat “euh, alles in orde, zeker?” en een half uur met de fiets terug. Weer te laat in bed, woensdag opgestaan om acht uur of zo (Sandra doet de kinderen op woensdag), naar werk, ‘s middags gemerkt dat ik naar huis moest voor Medicatie En Dingen, over en weer met de fiets, terug thuis, uitgeput in bed om 22u.

En dan: zot van de jeuk. Maar echt serieus: krankzinnig. Van het niveau “bind mijn handen vast of ik heb geen vel meer over”. Van het niveau “ik doe er een verband aan of er gebeuren ongelukken”. Van het niveau “toch enorm spijtig dat er hier geen paardenslaapmiddelen in huis zijn”.

Ik heb deze nacht wakker gelegen, dan ben ik een half uur of zo in slaap gesukkeld, dan weer wakker geschoten wegens Z die in haar bed geplast had (een onverlaat was vergeten ze naar het toilet te laten gaan vóór bed), en dan niet meer in slaap geraakt tot halfzes.

Ik ben vanmorgen naar het werk gegaan vermomd als een hoopje wrakhout, needless to say.

Maar hey, vanavond was het alweer beter. Uitstekend gegeten:

Dat is, klokgewijs van bovenaan rechts:

• Koreaanse tagliata van artisanaal drooggerijpt vlees
• black rice salas
• buckwheat noodles
• wakame
• rainbow carrot salad

En dat was, klokgewijs van bovenaan rechts of gewoon van begin tot einde: uitstekend.

Daarna was het naar huis gaan en eten klaarmaken voor de kinders — niet dat het veel moeite was, ‘t was gewoon een grote pot pasta en daar een kleine pot zelfgemaakte groene pesto in gekapt, hopla klaar.

En dan was er… naar bed gaan met A, net vier jaar geworden.