Het was lang geleden, maar het moest er van komen: we hebben geld moeten uitgeven aan het huis.

Sandra en ik wonen nu al tientallen jaren samen, maar we hebben nog nooit nieuwe livingzetels gekocht.

’t Is te zeggen, ik heb een jaar of tien geleden een trekzetel gekocht, maar behalve dat is het altijd al tweede- en derdehands geweest.

De grote driezit was iets dat ik nog in de jaren 1990 voor het bedrijf waar ik toen baas was gekocht heb, en die daar zo lang gestaan heeft dat hij wat luizig begon te worden, en dat ik hem meegekregen heb als ik er weggegaan ben. Daarvoor hadden we zo’n zetel in twee helften mousse, die na vijftien jaar gebruik ook niet meer om aan te zien was.

En toen we verhuisden naar hier, hebben we van Lien en haar Radiofonisch Instituut twee zeteld gekregen die in hun salon aan vervanging toe waren. Ze waren eigenlijk nog wel goed, behalve dat de kussens in draden aan het trekken waren. We hebben er dekens over gedaan, en geen haan die er naar kraaide.

Zeer content van geweest, een dikke twaalf jaar denk ik.

Maar het kon echt niet meer zijn; de blauwe driezit was niet alleen in de kussens maar ook aan de zijkant helemaal om zeep, de andere zetels waren gammel en nu ook helemaal tot op de draad versleten:

Dus zijn we naar de Vrienden Uit Het Zweedse getrokken. Eerst een scoutingmissie door Sandra, daarna in elkaar puzzelen op de website, en dan een tweede testsessie met mij erbij deze namiddag. Getest en goed bevonden, kleur bevestigd, bestelling geplaatst, besloten dat het per taxi mocht geleverd worden (30 euro in plaats van an ders 159 euro voor gewone levering).

Thuis alles aan de kant gezet, gewacht tot de meneer met de kammenedde er was, alle dozen (bij de 300 kilo!) naar boven gesleept, kussens in slopen gestoken, één voor één de zetelelementen uitgepakt en in elkaar gestoken, en hey presto!

Het vreemde perspectief is omdat ik op mijn bureaustoel sta die achter twee op elkaar gestapelde zetels staat (dat ene ding rechtsonder is een poot van een omgekeerde zetel). En in de hoek staat de lelijke grote blauwe zetel, die ook nog weg moet. En mijn rode trekzetel staat een beetje verloren, want die moet nog op de plaats komen waar nu de oude zetels staan.

Dit is wat het plan was op de website:

…en ja, dat ziet er ongeveer hetzelfde uit. Dit is wat het geeft als het Zwitsers zakmes helemaal uitgeklapt is:

Twee opbergbakken extra (geen luxe), en een formeel extra bed + eigenlijk nog een extra bed als we de linkerkant meerekenen.

Yay!