Back to reality, back to the here and now.

Ik heb dit jaar mijn fototoestel thuis gelaten, en misschien maar een stuk of vijf foto’s en een filmpje of drie gemaakt met mijn telefoon: ik wou hard proberen voor één keer mee te doen en niet met een boek en een fototoestel aan de kant te gaan zitten.

Gelukt, dacht ik zo. Maar dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op.

Ik dacht maandag dat het allemaal wel zou meevallen met dat zwart gat na de Gentse Feesten, maar tegen maandagavond begon het wel wat te steken, en we zijn nu dinsdag en het valt, euh, niet zo hard mee.

Ik heb dat vroeger ook nog meegemaakt, toen ik in lang vervlogen tijden dingen deed met het European Youth Parliament: tien dagen on top of the world, mensen leren kennen, dingen doen, relevant zijn, een verschil kunnen maken — en dan terug in een wereld waar het zeer moeilijk is om motivatie te vinden.

Niet dat het niet leutig is op mijn werk, maar vergeleken met Datakamp is het toch zeer hard niet Datakamp.