De kat was al heel de tijd lastig aan het doen: gebiologeerd naar de koer kijken, buiten lopen, daar zitten staren naar hier en daar, weer naar binnen spurten, en herhalen.

Die vijf op vijf meter overwoekerde koer is haar enige ervaring met natuur, den duts. En normaal gezien is ze de grootste lamzak ter wereld, maar vandaag was het heel de tijd van dit:

Ze heeft al minstens één keer een vogel opgevreten en ze is ook eens met een vleermuis binnengekomen, dus we weten dat het in principe wel kan, maar meestal is het klappen van het kattenluik genoeg om elk mogelijk slachtoffer weg te doen vliegen.

En dan kwam ze ineens binnen met iets in haar mond. En spurtte ze weer naar buiten. En dan weer naar binnen. En dan weer naar buiten.

>zucht<

Ik mee naar buiten, en katten katten zijnde, duurde het niet lang voor ze haar mond open deed om er nog eens op te kunnen jagen. Tot dan had ik geen idee wat het was en of het al dood was. Voor hetzelfde geld was het weer een vleermuis, of een tak, of een washandje, of een muis, maar ‘t bleek een pimpelmees.

Het beest gecornered tegen de waterleiding die nog altijd bovengronds in het midden van de koer loopt (grrr), naar binnen gebracht, en Louis een schoendoos doen gaan halen.

Ja, geen degelijke foto. Een pimpelmees, zo blijkt, dat kan (a) vervaarlijk nijpen met de klauwen op zijn poten en (b) smerig bijten met zijn snavel.

De doos halfvol met kleenex en keukenpapier, het ding in de doos gestoken, Sandra gebeld dat er een over-en-weer vogelasiel aan zat te komen, en dat was dat.

Groot drama bij het thuiskomen van Sandra! Louis had de verkeerde doos genomen! Het moest een andere doos zijn! Ik dus de verkeerde doos op een kiertje, voorzichtig mijn hand in de… fladder spartel fuck! het beest springt uit de doos, fladdert naar de kerstboom en weg pimpelmees.

Serieus, we hebben daar met ons allen een kwartier gezocht, maar niets gevonden. Met de dood in het hart dan maar besloten dat de natuur haar loop te laten gaan. Vrede genomen met de gedachte dat we ergens in de loop van morgen een hoop pluimen zouden vinden.

*
*       *

Anderhalf uur later kwam Sandra terug van nog boodschappen. Toen ze iets in de vuilbak wou smijten, zat daar in de hoek, aan de volledig andere kant van de keuken, een pimpelmees te zitten.

Ze is naar het vogelasiel gebracht, en mits een gespalkte linkervleugel, voorzien ze dat het allemaal in orde zal komen. Ahem.