Het was prijs vanavond. Er was een workshop op het werk, en die was wel rond een uur of vijf gedaan, maar dan moest er nog een wat gedebriefd en opgeruimd worden, en voor ge het weet, was het zes uur.

En dan was ik aangezet naar het station, maar tegen dat ik halverwege was, realiseerde ik mij plots dat ik een papier vergeten was dat ik nodig had om nog iets af te krijgen voor een vergadering morgenochtend om 9u. En moest ik dus weer de berg naar boven naar de Grensstraat, en tegen dat ik aan Noord stond, was het ergens rond twintig na zes of zo.

Waar alle treinen richting Gent gelijk meer twintig minuten vertraging hadden — die van 18u20 heb ik uiteindelijk om denk ik 18u47 genomen.

Natuurlijk zat die trein poeffende vol, ge ziet dat van hier. Ik in een hoek gescruncht, de conducteur, zoeken naar abonnement: onvindbaar!

Aargh!

Alle mogelijke zakken afgezocht, niets gevonden. Natuurlijk had ik het ding nog ’s morgens, anders was ik de metro niet binnen geraakt. Als ik voorbij de automatische deuren van de metro ben, dan verdwijnt mijn abonnement-cum-mobib-kaart gewoon weer in mijn linkervestzak, en komt die er niet meer uit tot meestal de volgende dag, en heel soms eens tot er een conducteur langskomt.

Wat dus wil zeggen dat als die kaart niet in mijn zak zit, er veel kans is dat ze er ’s morges gewoon niet in is terechtgekomen. In mijn vestzak gestoken maar eigenlijk er gewoon los naast en op de roltrap gevallen, dat soort situatie.

De conducteur gaf mij alle tijd, maar toen hij terugkwam, moest ik hem zeggen dat ik mijn papieren wellicht kwijt was. Hij had gelijk medelijden met de al wat oudere meneer die het ook allemaal niet meer zo wist, en in plaats van mij 75 euro aan te smeren een het gebod mij binnen de twee weken aan te bieden bij de bevoegde diensten or else, heeft hij mij aangeraden een duplicaat te vragen in Gent-Sint-Pieters.

Een groot verschil met de conducteur een aantal jaar geleden die mij wegens een één dag verlopen abonnement een schrikkelijk zware boete aangesmeerd had, awoert.

[Eum ah ja. Toen we toekwamen, viel mijn abonnement gewoon op de vloer. Ik had in mijn binnenzak nog dat papier gestoken dat ik vergeten was op het werk, en dat was een opgeplooide A3, en het abonnement zal ongetwijfels in een plooit terechtgekomen zijn. En dan tussen vest en palto gevallen. Zucht.]