Het is soms niet te bevatten, de avonturen die ik soms beleef.

Pak nu vanavond. Ik was thuisgekomen en ik had mijn peignoir en mijn sletsen aangedaan. Het liep al even fout toen ik mijn rechterslets aandeed: het letsken (ik denk dat dat de technische term is voor het flappend ding dat op uw wreef ligt) was in de slets gekropen in plaats van erboven te liggen.

Gênant!

Ik haal het letsken eruit, ik pak de oplader van de telefoon mee (hij was 100% opgeladen toen ik in Brussel vertrok, maar de tocht is een uur of twee, dus zat ik alweer aan 16%, guh), mijn slets voelt raar aan, ik steek mijn telefoon aan mijn bureau in het stopcontact, ik ga naar beneden, mijn slets voelt nog altijd raar aan, ik voer een normaal gesprek met de in de keuken aanwezige familieleden, mijn slets voelt echt wel raar…

Mijn rechtervoet zat gewoon in een andere soort slets dan mijn linkervoet. Kzweertu. Dit is mijn leven.

Verder was het een redelijk fijne dag. Ik ben vroeger opgestaan dan anders, wat wil zeggen dat ik mij geen moment heb moeten haasten om de trein te halen — ik heb zelfs een naar mijn goesting te volle trein kunnen overslaan. De bus naar het werk was van de meer comfortabele soort. De review meeting was nuttig. De bus terug was comfortabel, maar dat is hij altijd als ik er op tijd bij ben en op mijn normale plaats achteraan in de hoek zit. Toen ik thuiskwam waren bijna alle examens degelijk. En Zelie had echt enorm mooie nieuwe kleren aan.

Morgen: donderdag. Ontwerpen, dingen schrijven, vergaderen misschien.

Overmorgen: weekend in Durbuy! Tot en met maandag!