Eén. Als een vrouw een medisch probleem heeft, wat wil zeggen dat kinderen gebrekkelijk geboren zouden worden, dan moeten we die vrouw zo goed mogelijk helpen.
Als één van die “zo goed mogelijk helpen”-opties is het de vrouw (tijdelijk) onmogelijk te maken kinderen te krijgen, dan vind ik dat dat mogelijk moet zijn.
Niet door een OCMW of een eugenetica-panel, maar enkel door een rechter, en na gedegen onderzoek en in extremis en in samenspraak met allerlei mensen en zoals gezegd enkel om medische redenen, niet omdat het een onwaardige moeder zou zijn of te arm of te dom of watdanook.
Twee. Dat John Crombez de problematiek van dichtbij kent en volgt, en mensen in precaire situaties al jaren met met woord en daad steunt, is denk ik een feit. Ik volg Saskia Van Nieuwenhove op de de facebooks, die heeft het er hartbrekend te vaak over, en als zij zegt dat Crombez een vriend is en met het hart op de juiste plaats betrokken, dan geloof ik dat onvoorwaardelijk.
Drie. Dat hij daar dan in campagnetijd in een interview over spreekt, oud en wijs genoeg zijnde om te weten dat de eugenetica-insinuatie de kop boven het artikel in de krant zal worden, is te stom voor woorden.
Eén, twee en drie kunnen samen in mijn hoofd leven. Ik ben het eens met de grond van de zaak: een minuscuul klein aantal vrouwen maar elk geval is er één teveel (tijdelijk) beletten kapotte kindjes op de wereld te blijven zetten, en ja desnoods manu militari. Ik wil zelfs nog geloven dat Crombez de problematiek oprecht wou onder de aandacht brengen en dat er geen cynische bijbedoeling in zat.
Maar ik ben spinnijdig op de manier waarop. Hoe is het in ’s hemelsnaam mogelijk dat een politicus op dat niveau niet aan zijn kleine teen aanvoelt wat dé soundbyte zal worden in het interview?
En het compleet achterlijke van de zaak is dat het heel goed kan dat wie het hele interview leest een totaal andere indruk krijgt dan wie enkel de kop in de gazet ziet, maar iedereen weet dat in de praktijk zowat niemand het hele artikel leest, en dat praktisch niemand in de context geïnteresseerd is.
Ik probeer zo naïef mogelijk te zijn, en (tegen mijn eigen natuur in) zoveel mogelijk dingen op de meest positief mogelijke manier op te pakken. Ik wil er van uitgaan dat het hier om stommigheid ging. Maar zo enorm veel “stommigheid” op rij (gedenk de migratie-uitspraken van Crombez onlangs nog, en een hele reeks ander flinkserig gedoe de afgelopen jaren) zou een een mens kunnen doen overhellen in de richting van moedwilligheid.
Ik weet niet meer op wie ik moet stemmen. Ik vind dat erg. Ik weet op wie ik in theorie wil stemmen, maar als ik kijk naar de namen op de lijst en naar de daden op het terrein, heb ik het enorm moeilijk. En steeds moeilijker.
Gelukkig blijf ik bevestigd in mijn overtuiging voor wie ik nooit vanzeleven ga stemmen. ’t Is toch altijd dat.
Reacties
8 reacties op “Crombez en de sterilisatie”
Redelijk herkenbaar, jammer genoeg 😐
Twee bedenkingen: 1. Betekent dat dat het een vrouw verboden kan worden om een gehandicapt kind (bvb. een kind met downsyndroom) te krijgen, ook als die dat wel wil? Zo ja, om welke reden dan? Omdat het de maatschappij te veel zou kosten? Of in het belang van het kind? Maar wat voor belang van het kind dan, als dat kind niet eens mag bestaan? Baas in eigen buik, maar dan enkel in één richting?
2. Op een meer praktisch niveau: hou zou dat dan werken? Oom agent naast elke vrouw, die dan manu militari het condoompje om moet doen? Of spreken we dan over gedwongen abortussen, zoals in China?
Zal best zijn dat Crombez geen slechte mens is (enfin, heb hem paar keer ontmoet en hij leek mij geen slechte mens) maar dat geldt me dunkt voor de overgrote meerderheid van de mensen. Het was hoe dan ook een niet-doordachte uitspraak met redelijk uitgesproken autoritaire kantjes. Spreken is zilver, en spekjes en dergelijke meer.
1. Ja, waarom niet? Omwille van de maatschappelijke kost zou een valabele reden kunnen zijn, maar ook omdat de ouders er maar beperkte tijd voor kunnen zorgen. En wat is de levenskwaliteit van zo’n kind? Niet alles wat kan leven, moet ook (blijven) leven.
2. Er zijn genoeg reguliere anticonceptiemethoden die hiervoor gebruikt kunnen worden en die niks met abortus te maken hebben. Denk aan een spiraaltje of een hormonenimplantaat. Kan verplicht ingeplant worden en kan niet eigenhandig verwijderd worden.
Wat maakt eigenlijk dat zelfs het ter sprake brengen van het onderwerp al leidt tot reacties van afkeer? Waarom zou elke onverantwoorde idioot/drugsverslaafde/… kindjes moeten mogen maken? Enkele bedenkingen:
1. Er komen zoveel kapotte kindjes uit voort. Is dat dan niet positief dat dat vermeden wordt? Tuurlijk zijn er voorbeelden van kapotte kindjes waar het goed mee komt, maar dat zijn eerder uitzonderingen die de regel bevestigen.
2. Als je het ongeluk hebt om niet vruchtbaar te zijn en op een andere manier aan kindjes wilt geraken word je doorgelicht om vast te stellen of je een stabiele gezinssituatie kunt bieden en over voldoende financiële middelen beschikt. Het lijkt me eigenlijk geen slecht plan om dat te veralgemenen naar alle burgers. Aangezien kansarme mensen, kansarme kindjes maken, lijkt me dit de nodige maatschappelijke winst op te leveren. Gebruik gewoon dezelfde criteria als diegene die voor adoptie gelden.
3. Aangezien er een paar miljard mensen teveel zijn op de wereld, is het wellicht niet slecht om alvast te zorgen dat de meest hopeloze gevallen in onze maatschappij geen kinderen kunnen krijgen?
4.Zijdelings aan de discussie: Ik weet dat kinderen krijgen een mensenrecht is, maar dat mensenrecht is geschreven toen er nog veel teveel plaats was op de wereld. Misschien is het tijd om dit te herzien? Aangezien de meeste kinderen geboren worden op plaatsen waar extra kinderen enkel voor meer miserie zorgen (Afrika, India) en ontwikkeling tegen houden, is het op zijn minst de moeite om de vraag te stellen of het opportuun zou zijn om anticonceptie te verplichten, zou ik denken.
5. Vaak hoor ik dat kinderen krijgen een oerinstinct is, waar niks of niemand tussen mag komen. Is dat zo? De meeste oerinstincten zijn terecht al beteugeld. Als ik als man zou zeggen dat het mijn oerinstinct is om me voort te planten en dat ik me daarop beroep om alle vrouwen die ik tegen kom te verkrachten en aan hun haar naar mijn hol te slepen, kom ik daar toch ook niet mee weg? Hetzelfde geldt voor het vermoorden van alle mensen die je als bedreigend ervaart. Zo werkt dat toch niet?
6. In het kader van het klimaat en de grootte van de ecologische voetafdruk die kinderen krijgen veroorzaakt is het wellicht zelfs goed te stoppen met het subsidiëren van kinderen en eerder mensen te belonen die geen kinderen krijgen. Dit zou alvast meer kansarmen motiveren om geen kinderen te krijgen. 2 keer winst! Het is toch hemeltergend hypocriet dat bvb een Wouter van Besien met een belerend vingertje zwaait naar iedereen die met een auto durft te rijden en een steak eet, maar die zelf 4 kinderen heeft?
Als pakweg Theo Francken zoiets zou zeggen, zou het kot te klein zijn. Nu John Crombez zoiets zegt, wordt er vol gêne gereageerd: Hij bedoelt het zo niet, het sukkeltje, of ‘ze pakken hem met een soundbite die uit de context gerukt is’. Komaan, er wordt toch niemand beter van (zelf)censuur?
Altijd opvallend dat mensen die de overbevolking aanklagen, nooit de moed hebben daar zelf de ultieme consequentie aan te verbinden.
Wat flauw, Pieter!
Ik heb zelf geen kinderen, wat alvast een goeie stap is, maar ik vermoed dat je bedoelt dat ik de planeet van mezelf verlos? Tsja, dat is een oplossing die voor veel problemen geldt. Als alle klimaatjongeren zelfmoord zouden plegen ipv te betogen zou hun bijdrage aan de redding van het klimaat ook groter zijn dan dat ze wat naïeve loze kreten slaken in Brussel. 😉
Mijn punt is dat ik het niet correct vind dat het blijkbaar compleet not done is om zelfs maar te durven nadenken over bepaalde onderwerpen (zoals wat Crombez ter sprake brengt), laat staan om er een kritische mening over te formuleren, terwijl dat vaak legitieme vragen zijn. Het is volgens mij nooit goed om je op te sluiten in je eigen grote gelijk en afwijkende meningen dood te willen zwijgen of er hysterisch op te reageren. Laat het debat tenminste gevoerd worden, alleen zo is er evolutie mogelijk…
De klimaatjongeren betogen niet tegen overbevolking, maar voor klimaatmaatregelen. Overbevolking is er alleen maar een probleem voor zover iedereen onze levensstijl wil aanhouden. Er is niets mis met minder waterverbruik, minder reizen, minder elektriciteit, minder vlees, meer sla, meer insecten, en helaas die skivakantie moet er ook aan geloven.
Laat de wereldbevolking verminderen nu net de meest efficiënte klimaatmaatregel van allemaal zijn… 😉
Blijkbaar is er nogal veel mis met minder van alle dingen die je opnoemt, gezien het simpele feit dat we dat niet allemaal spontaan doen. En dat mensen uit alle delen van de wereld waar die levensstijl niet is er lijf en leden voor over hebben om die levensstijl wél te bereiken 😉
Mensen streven ernaar om hun comfort te verbeteren. Altijd. Verlies van comfort zal altijd aanvoelen als achteruitgang en dat krijg je gewoon niet verkocht, alle idealisme ten spijt. Zo zit de menselijke psyche in elkaar. En mensen een schuldgevoel proberen aanpraten vergroot de weerstand alleen maar. Lees de artikels van de laatste dagen er maar op na die stellen dat de mensen wél een beter klimaat willen, maar er vooral niet voor willen betalen of er comfort voor opofferen.
Zorg daarentegen dat je iets in de plaatst stelt dat beter/comfortabeler/lekkerder/goedkoper is dan het nu is en dan zal de mens dat wél doen. De milieuwinst is een welkome bijkomstigheid, nooit de primaire reden.
Een voorbeeld: verplaatsingen met de fiets nemen de laatste jaren spectaculair toe door de invoering van alle soorten elektrische fietsen. Die maken dat fietsen geen straf meer is, maar dat fietsen ook aangenaam en snel is voor wie niet in topconditie is. Mensen zijn zelfs bereid een pak meer geld uit te geven aan zo’n fiets. Comfort is belangrijker dan milieu als drijfveer, anders zou het aantal fietsers niet spectaculair afnemen telkens het koud is en regent!
Nog een voorbeeld: Ledlampen zijn pas de laatste jaren super populair geworden (zelfs voor gloeilampen verboden werden) doordat ze ook gezellig licht geven, dimbaar zijn, en minder verbruiken. In die volgorde van belangrijkheid. Neem de gezelligheid weg, en geen hond haalt ze in huis (zie naar de flop van de spaarlampen voor het led tijdperk).
En nog een voorbeeld waarbij het moeilijker lukt: De isolatie- en verluchtingsnormen voor huizen en gebouwen worden jaar na jaar strenger. Iedereen die bouwt moet nu een verluchtingssysteem met warmterecuperatie installeren. Meer verluchting, minder warmteverlies. Prima toch? Het enige probleem is dat ik (als architect) al jaren niet aan de mensen uitgelegd krijg dat ze dan moeten stoppen met het raam in hun slaapkamer open te zetten ’s nachts. ‘Frisse lucht = koude buitenlucht’ zit ingebakken in ons systeem. En dat gevoel van ‘mijn frisse lucht wordt afgepakt’ wint het op de rationele uitleg dat ze via dat systeem méér lucht binnen krijgen en dat het onzin is om je huis goed te isoleren als je het raam open zet. Het resultaat is dat al die pokkedure goedbedoelde maatregelen niet de verhoopte winst opleveren omdat er geen rekening is gehouden met hoe mensen dat aanvoelen.
Maar goed, het topic ging eigenlijk niet over het klimaat 😉