Duuuus. Ik ga met de haperende velo naar de velowinkel.

De missie: kijken of het nog de moeite is om de velo te repareren, dan wel dat er een nieuwe zou moeten komen.

Geschatte reparatiekosten voor koplamp (of beter het hele voorspatbord omdat er twee kleine plastieken stukjes afgebroken zijn en dus de lamp niet meer werkt), computer en computerhouder, versnellingsmechanisme rechts (moet helemaal vervangen worden omdat ze dat type niet meer maken), tandwielen vanvoor en vanachter en ketting (tot op de draad versleten allemaal): 900 euro. Als de batterij er bij zou moeten vervangen worden: nog eens 750 euro.

Belachelijk, natuurlijk, voor een stokoude velo.

Dus een nieuwe? Ik keek naar die schone nieuwe velo’s die er stonden, en dan dacht ik aan een situatie waar ik mijn toestel elke dag van de week ongeveer twaalf uur in een fietsenstalling aan Gent-Dampoort of Gent-Sint-Pieters zou moeten laten staan.

Ik ben er redelijk van overtuigd dat zo’n ding van meer dan 2000 euro er geen halve dag blijft staan.

En dus dilemma: nieuw kopen is eigenlijk nog minder verantwoord.

De batterij, zei de technieker, is nog 100% in orde. De foutboodschap die ik kreeg, was iets dat er alleen maar gekomen was omdat het zeer koud was geweest en dat er iets ontgereld was geraakt, en dat hij het met één druk op een knop kon wissen en dat het allemaal weer in orde zou zijn.

En dus maar besloten om de lamp niét te repareren maar gewoon met plakband er aan te laten hangen. En de computer ook niet te repareren maar gewoon met duct tape vast te laten plakken. En alleen de tandwielen en de ketting te vervangen.

En dus op een wrak verder te blijven rijden. Maar een wrak dat tenminste wat minder kans heeft om gestolen te worden.

Allemaal goed en wel, tot ik thuiskwam van de velomaker en de draad in de batterij stak om op te laden. Wat graadt ge? Inderdaad: ERROR-0048.

Ik heb dan maar gebeld naar de meneer om het hem te laten weten. Als het de batterij is, is er nog garantie wegens geen jaar oud. Allez ju.