Het werk was gedaan en ik zat tussen treins om naar huis te gaan. Ik kreeg ineens een steek in mijn schouder.

En dat is al het verschil tussen jong zijn en oud zijn: bij elk ding dat ge hebt, of het nu in uw teen of uw knie of uw schouder is, u afvragen of dit nu voor altijd zal zijn. Is dit nu mijn leven, met een steek in mijn schouder? Met een voet die pijn doet? Met hoofdpijn ’s avonds?

Of gaat het toch nog over? En als het over is, komt het dan nog terug? Is het een teken van iets anders dan “oud worden” maar van iets dieper liggend? En wanneer moet ik mij eigenlijk zorgen maken? “Voortdurend” en “nooit” zijn geen goede antwoorden, vermoed ik. Ergens tussenin dan maar?

Voortdurend minstens low key ongerustheid, dat is oud worden, denk ik.