De laatste tijd op het werk — pakt het laatste anderhalf jaar — heb ik eigenlijk voornamelijk tijd besteed aan één groot project.

Dat is eigenlijk wel aangenaam: ge moet niet al te veel over en weer switchen tussen contexten, en het is gemakkelijk om wat flow te kweken en voort te doen.

Aan de andere kant: ik heb het wel graag, als er veel dingen tegelijk moeten gedaan worden.

En kijk: nu is het (een beetje) van dat: de afgelopen paar dagen heb ik complexe UX gedaan voor één project, een storyboard getekend voor een ander, een workshop voor een derde, en een begin van informatie-architectuur slash detailontwerk voor een vierde.

En tegelijk daarmee ben ik ook piloot voor een nieuw systeem van uurregistratie en projectopvolging en alles, dat het allemaal veel eenvoudiger maakt dan vroeger om vanalles bij te houden. Veel vroeger deed ik dat zo’n beetje uit het blote hoofd, op het einde van de week — zo van “ik weet dat ik op maandag dat en dat gedaan heb, en dat was samen ongeveer zoveel uur”. Iets later deed ik het in Excel, wanneer ik het niet vergat. Het afgelopen jaar of zo houd ik alles bij in emacs, met timestamps en alles.

Maar nu is het dus veel gemakkelijker, en hou ik het bij terwijl ik het werk doe. Dat geeft dan zoiets — whee!

Een kwartiertje hier, een kwartiertje daar, en voor ge’t weet is een dag gevuld. 🙂

Het was vandaag, overigens, een bijzonder aangename namiddag werken: detailontwerp van een al bij al eigenlijk toch wel behoorlijk ingewikkeld stuk van een op zich al complexe toepassing, waar een hele stapel use cases bij elkaar komen. We hebben knopen doorgehakt, en het was een wonder van schoonheid, hoe alles uiteindelijk proper consistent op zijn plaats viel: het stuk dat we eigenlijk dachten het moeilijkste te zijn, bleek achteraf het sluitstuk van alle open problemen te zijn.

Zeer zeer leutig.