Ik vond The Terror zeer zeer goed, en het einde was zó degelijk en finaal dat ik mij niet kon inbeelden dat er een tweede seizoen van zou kunnen komen. Maar er was wel een tweede seizoen. Ik dacht in eerste instantie, aan de affiche, dat het op de één of andere manier het vervolgverhaal zou vertellen van een personage uit de eerste reeks, maar dan om de één of andere reden in Japan:

Neen dus. Het was gewoon een nieuw verhaal. Volgens min of meer dezelfde formule: neem iets dat echt gebeurd is, en steek er wat bovennatuurlijks in.

In dit geval: Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het begint op Terminal Island, een stukje Los Angeles waar veel eerste- en tweedegeneratie mensen uit Japan wonen. Gebeurt Pearl Harbor, en worden alle Japanners van Terminal Island (en enorm veel andere, over heel Amerika) in gevangenenkampen gestoken.

En dan een heel verhaal met een Japanse geest — een relatief clichématig verhaal naar Japanse normen, helaas. Iets dat ik al meer dan veel gezien heb, helaas.

Het hele seizoen was niet slécht, maar ook niet uitstekend. Spijtig, want er zat zoveel meer in. Er zaten ook uitstekende acteerprestaties in. Jammer genoeg niet van de hoofdrollen, wat misschien ook wel een beetje onfortuinlijk is.

Wie seizoen één goed vond, zal bij seizoen twee wellicht op zijn honger blijven zitten.

Dat doet mij denken aan True Detective. Ik vond het eerste seizoen fantastisch (al was dat vooral in het week na week kijken zelf en het proberen ontcijferen van waar het allemaal over ging, misschien niet zozeer in het algemeen op het einde, gezien al de dingen die onbeantwoord bleven), maar de verwachtingen waren zó hoog gespannen voor het tweede seizoen dat ik dat ergens na een aflevering of drie heb opgegeven.

Onterecht, zegt het internet mij, omdat seizoen twee niet eens zo slecht is, gewoon heel verschillend. En ook, zegt het internet, dat seizoen drie wél weer uitstekend zou zijn.

Misschien dat ik het dan eens bekijk, op mijn gemak, ergens in de loop van 2021.