Ik doe dat niet veel, weren met muziek op.

Vandaag moést het wel, wegens teveel lawaai in de buurt (vanmorgen) en familie die dingen op televisie aan het bekijken was die ik ook nog wou zien (vanavond).

En ja, die “(vanavond)”, die zou er normaal gezien nooit moeten geweest zijn — ik werk uit principe zo weinig mogelijk buiten de normale werkuren — maar de omstandigheden ‘s morgens waren er écht niet naar om productief werk gedaan te krijgen, en dus had ik nog een paar uur in te halen.

Ik wou niet al te veel afgeleid worden en dus zette ik een lijst Burt Bacharach op. ‘t Is toch wel ongelooflijk wat schone muziek die mens gemaakt heeft. Deze bijvoorbeeld, die kan ik niet voorbij laten gaan zonder hem minstens een keer of drie na elkaar te spelen:

Ik ben van een zekere leeftijd, en dit is zo één van die nummers die mij altijd terugkatapulteren naar toen ik klein was. Het nummer is uitgekomen toen ik 11 jaar was, en het zit dus in mijn hoofd van vóór ik bewust naar muziek luisterde. ‘t Is om kapot te gaan van nostalgie, meneer.