Ik heb The Martian een tijd geleden graag gelezen. Geen literatuur met een grote L, maar wel zeer leutig om het hoofdpersonage het ene na het andere probleem te zien oplossen.

Project Hail Mary is meer van hetzelfde. Er worden een soort beestjes ontdekt die beetje bij beetje de zon opvreten. De hele wereld werkt samen om een oplossing te vinden.

In het begin van het boek is renaissance-supermanwetenschapper-maar-tegelijk-ook-maar-gewoon-leraar-op-school Ryland Grace één van de weinige mensen die een theorie hebben over leven dat geen water nodig heeft. Hij wordt ingeschakeld om samen met een stapel andere mensen de wereld te proberen redden.

Hij doet een aantal belangrijke ontdekkingen. Hij wordt op de één of andere manier de nummer twee van het project om de wereld te redden. Hij komt ook op de één of andere manier terecht in een ruimteschip dat erop uit gestuurd wordt om een oplossing te zoeken. Hij is op de één of andere manier de enige die de reis overleeft.

En hij slaagt er op de één of andere manier in om de wereld te redden.

Jaja, het ene na het andere probleem, dat het ene na het andere opgelost wordt.

Er is zéér veel suspension of disbelief nodig om dit boek zonder terminaal oogrollen door te raken.

Het las snel, ‘t was toch altijd dat. Ik zou het 2.5 sterren op 5 geven: ontspannend, maar een béétje te veel bij het haar getrokken.