Mja. Het einde van deel twee, maar dan verteld vanuit het perspectief van Adam.

Ik ben geen fan van Adam.

Hij heeft — wat ik dacht — dus wel degelijk een totaal verkeerd beeld van Juliette. Hij begrijpt ze niet, en doet zelfs geen aanstalten om moeite te doen om zijn beeld bij te stellen.

Hij is zo ongeveer de anti-Warner, want Warner aanvaardt Juliette wél zoals ze is, en wil haar (hoe verkeerd hij het ook aanpakt) alleen maar meer zichzelf laten worden. Terwijl Adam ze het liefst gewoon als een lief maar angstig klein kindje wil houden, dat hem onvoorwaardelijk graag ziet en helemaal van hem afhangt.

Brr.