Novelle vanuit het standpunt van Kenji. Ik heb het niet voor Kenji. In een groep kinderen is hij veruit de kinderachtigste, zelfs al is hij qua leeftijd bij de ouderen.

De enige reden om dit te lezen is omdat het een extra perspectief op het einde van het vorige boek geeft. En God weet dat dat einde een extra perspectief nodig had: qua deus ex machina en cliffhanger kon het helemaal tellen.

Ik moet er niet aan denken dat ik een tiener was die Restore Me in maart 2018 las en dan nog zou moeten wachten tot april 2019 om het vervolg te kunnen lezen.

(Zwijg, daar achteraan. Ik weet dat A Dance With Dragons in 2011 verscheen. The Winds of Winter komt ongetwijfeld ergens later deze maand uit. En dan een maand of zes later A Dream of Spring. Verzeker.)