Het voorlaatste boek, als we even vergeten dat er nog een korte novelle komt ook. Juliette is uiteindelijk maar eventjes Supreme Commander van Noord-Amerika geweest, en dat is katastrofaal slecht afgelopen.

Zoals het een bijna-laatste boek betaamt, zijn we zeer diep in het verhaal, en is er niet echt veel over te vertellen zonder het allemaal helemaal te spoilen.

Oppervlakkig over het verhaal, dan maar. Dit is een merkbaar slechter boek dan het vorige. Hele stukken zijn enorm saai, andere stukken zijn enorm clichématig, en veel stukken zijn de twee samen.

Het vervelende is ook dat de hoofdstukken uit afwisselende gezichtspunten geschreven zijn, en dat ik eigenlijk maar in één van drie geïnteresseerd was. En dat het ook allemaal had gekund met twee van de drie, en Kenji proper op stal gelaten.

En de plotgaten zijn ondertussen zó enorm groot geworden en het handzwaaiend “geavanceerde technologie” en “ESP-achtige toestanden” is zó ver voorbij de meest suspended suspension of disbelief, dat het meer fantasy dan science fiction is.

(Het verschil zijnde dat in science fiction er een logische/technologische/wetenschappelijke verklaring is voor wat er gebeurt, hoe vergezocht ook, terwijl in fantasy magie geen enkel probleem is.)

Allez ju. Nog anderhalf boek. En dan ga ik iets meer voor volwassenen lezen. Ofwel iets meer ernstig, ofwel iets met meer porno erin. Want die tienerachtig geflirt al die boeken aan een stuk, dat begint ook een beetje tegen te steken. 🙂