Laatste dag vakantie vandaag. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er naar uitkeek om weer te gaan werken. Het leven zou enorm veel gemakkelijker zijn als er geen werk zou zijn.
Een geluk bij een ongeluk: het is nog altijd pandemie en alles, en ik kan mijn werk van thuis doen. Ik weet niet wat ik zou doen als ik elke dag lichamelijk naar het werk zou moeten gaan. Serieus: het angstzweet breekt mij uit bij de gedachte alleen al.
Maar goed. Waar kijken we naar uit? Samenwerken met fijne collega’s. Een groot project hopelijk verderzetten, hopelijk onder meer eenvoudige administratieve omstandigheden. Een project beginnen voor de Commissie. Als de wereldwijde chipvoorraadsituatie het toelaat: een nieuwe werkcomputer. En verder zien we dan wel wat er gebeurt.
Allez dan. Nog anderhalf etmaal en het is zover.