Zelie zat te studeren in haar kamer in het achterhuis en ineens ging het van

en Zelie keek uit haar venster en ze zag nog juist een duif van tegen het venster van de badkamer via de vensterbank en de muur naar beneden glijden op het dak van de veranda en van het dak van de veranda plof in de pot waar de lindeboom in staat.

Stille getuigen: pluimpjes op de veranda.

En in de pot met de lindeboom:

Niét wellicht smachtend naar de fjorden, maar heengegaan om zijn Schepper te ontmoeten. Beroofd van het leven, rustend in vrede. Het tijdelijke voor het eeuwige gewisseld en het Onzichtbare Koor vervoegd — een ex-duif.

Snirf. Och here.

update: enige tijd later bleek dat de duif eerst tegen de venster van Anna op het tweede verdiep was gepletst, alwaar ze een hele ruit vol met hersenen achtergelaten heeft, waarna ze naar een verdieping lager gevallen is en uiteindelijk nog een verdieping lager en dan in de pot van de lindeboom.