Ik ging vandaag foto’s trekken, maar ik ben op pad geweest en tegen dat ik thuis was, was het avondeten en ging het niet meer lukken. Dat op pad gaan, trouwens, was om naar de kleermaker te gaan, die ik een maand geleden gezegd had dat hij voor mij twee broeken mocht maken, in een stof en een kleur die passen bij de twee vesten die ik juist gekocht had. Ik ben met één broek naar huis gegaan, wegens dat “de andere stof niet meer op voorraad was”. Ik heb het daar een beetje moeilijk mee, eerlijk gezegd: als ik uit alle mogelijke stoffen en kleuren van de hele wereld mag kiezen, kan ik mij niet inbeelden dat er maar precies twee combinatie van kleur en stof zijn, zodat ik mijn klant maar één broek kan geven als die mij carte blanche had gegeven om gelijk wat te kiezen.

Hrm.

Een andere reden dat het er niet meer van gekomen is om foto’s te trekken, is dat ik een beetje geradbraakt was. Ik was op pad met de elektrische velo, die mij voorgelogen had dat hij bijna vol was van batterij. Dat bleek, zo ergens een kwart van de weg naar de kleermaker, niet waar te zijn. Ik heb nog even met minimale ondersteuning op een lagere versnelling gereden, maar nog vóór ik aan Sint-Pietersstation was (een kleine vier kilometer van mijn huis), was de batterij leeg.

En dan is het een gevecht, met een velo die veel en veel te zwaar is, en banden die eigenlijk een tijd geleden hadden moeten opgepompt zijn.

Daarbij niet geholpen dat ik zo ongeveer wel een idee had waar de kleermaker was — Kortijksesteenweg, aan de linkerkant als ge van Gent komt — maar dat ik niét zo slim was om er mijn GPS bij te nemen. Het stond mij bij dat het niet zó enorm ver was, maar zeker niet in het begin ook.

‘t Is maar als ik Sint-Martens-Latem voorbij was, dat ik mij toch de bedenking heb gemaakt dat ik er moet naast gekeken hebben, en dat ik mijn GSM heb bovengehaald om te zien dat ik bijna acht kilometer te ver was gereden, en dus een kleine zestien kilometer te veel heb gedaan, met een velo zonder batterij. Grrr.

Ik ben dan langs mijn moeder gegaan na de kleermaker (bijkomende omweg van 3 kilometer) om daar mijn batterij toch een béétje op te laden. Totaal, vertelt Google mij: 28.3 kilometer, waarvan het grootste deel op een pantserkruiser van een velo zonder batterij. Andere mensen lachen daar ongetwijfeld mee, mijn rug helaas niet.

⁂

Maar goed. Dat “alles werd zwart” heeft niéts te maken met mijn velo-exploten en wel alles met mijn fotokodak. Ik heb een macrolens die veel licht nodig heeft, ik moet op zo’n beetje half op de ontsluiter duwen om het toestel een precies te doen geven van wat ik zal fotograferen — als ik dat niet doe, is het gewoon een zwart scherm of een zwarte viewfinder.

Maar! Die preview valt uit na ongeveer 8 seconden, en dat is verschikkelijk vervelend als ge, met uw slechte rug, gecontortioneerd een pissebed of een loopkever of een duizendpoot of een wants aan het achtervolgen zijt. Dan moet ge wéér op die knop duwen, en dat duurt een seconde of twee voor het scherm weer aangaat, en tegen dan is dat beest al lang een hele centimeter of meer verder en dus niet meer vindbaar zonder er met het echte oog naar op zoek te gaan. En nergens in de settings vind ik een setting die de viewfinder of het scherm na ongeveer 8 seconden uit doet vallen. Er zijn timeouts en power saveing en alles, maar die spreken niet over 8 seconden. En het is niet eens 8 seconden: soms is het 7 en een beetje, soms is het 8 en een beetje, en alles wat daar tussenin zit.

Ik dus zoeken op de interwebs, met stapels variaties op “canon eos r viewfinder timeout”. Niets gevonden. Véél mensen die zagen dat het scherm soms uitvalt, en ik was dat ook al tegengekomen, maar ik was er zelf op gekomen dat er een sensor zat in de viewfinder die daarvoor verantwoordelijk was, en die heb ik dan ook meteen afgezet. Veel mensen ook die de display af willen houden, om de één of andere reden (houd het ding ingeklapt, denk ik dan).

Ik was al tewege het op te geven en de vraag te stellen aan echte mensen, maar het is gelukkig niet zo ver moeten komen. Om mijn vraag zo duidelijk mogelijk te stellen, wou ik de exacte settings doorgeven die ik had staan, en mijn batterij was juist aan het opladen, dus haalde ik er de handleiding bij. Na de settings te hebben overgeschreven, dacht ik, ik ga par acquit de conscience toch eens zoeken op “viewfinder”.

En daar zag ik dit, helemaal in het begin van de handleiding — de magische woorden “approx. 8 sec.”:

Zeer lang verhaal kort: ik heb de metering timer op 10 minuten gezet, en dat zal ruim voldoende zijn.

Leve handleidingenschrijvers.