Lastige nachten, dat overkomt mij praktisch nooit, om de goede reden dat de enige reden om een lastige nacht te kunnen hebben door de band “niet in slaap geraken” zou kunnen zijn, en dat ik altijd in slaap geraak. ’t Is te zeggen: als ik niet in slaap geraak, kijk ik gewoon verder naar de youtubes, of lees ik een boek, of luister ik naar iets totdat ik wel in slaap geraak.

Maar heel heel soms word ik wakker in ’t midden van de nacht en ontzie ik het mij om mijn telefoon te pakken en te lezen of te kijken, want dan weet ik dat ik gewoon tot ’s morgens vroeg zou vertrokken zijn, en dan lig ik wat te draaien. Meestal geraak ik dan in slaap door aan iets van het werk te denken en daar een oplossing voor te zoeken.

Deze nacht was het van dat, rond twintig na drie. Ik heb dus een tijd liggen nadenken over hoe een site die soms eentalig en soms tweetalig is en soms een gelijklopende structuur heeft en soms niet en soms bijna op een eenvoudige manier zou kunnen beheerd worden. Dat is niet zo eenvoudig en ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik kwam wel op een paar ideeën, ’s nachts.

En dan ben ik weer in slaap gevallen, en dan heb ik naar mijn aanvoelen gelijk uren en uren aan een stuk gedroomd. Zo’n droom die veel te gedetailleerd was en met een veel te ingewikkeld plot dat dan een tweede en een derde ook veel te ingewikkeld plot erbij krijgt, met plaatsen uit mijn verleden (de badkamer van mijn grootouders maar het was een kleine mansardeslaapkamer geworden) en mensen die ik ken (Sandra maar dan eigenlijk een medewerkster uit een parallelle wereld waar ik een academische carrière had) en situaties die veel te herkenbaar zijn (ik moet iets klaar krijgen maar het is niet helemaal klaar en het moet wel klaar zijn maar ik moet er nog de laatste hand aan leggen maar eigenlijk moet ik er nog veel werk aan doen maar eigenlijk is het al af maar moet ik helemaal herbeginnen).

Een nachtmerrie, met andere woorden — van het genre dat ik er helemaal nerveus van wakker word en dat ik er dan bewust niét aan denk wegens nu al ambetant op voorhand, en dat ik dan maar in bed blijf liggen en een boek lees of naar de youtubes kijk om vooral te vergeten waar de nachtmerrie precies over ging, omdat ik bang ben dat het mij iets wou zeggen dat ik eigenlijk niet wil weten.

Brr.