Ik was naar mijn werk gefietst vanmorgen, vergadering, werk, nog vergadering, werk, samenzitten, nog eens samenzitten, en dan dacht ik: ik ga naar huis waar de schermen groter zijn en de bureaustoel comfortabeler.

Ik ging in de plaats van middagpauze een binnen en buiten bij mijn moeder, en in het naar daar rijden zag het er in de verte aan de Ringvaart zeer grijs uit. Zo gelijk “de wolken komen tot aan de grond, daar wat verder” grijs.

Dat bleek al met al een toch nog serieuze sneeuwbui te zijn. Koud en vooral ook nat.

Ik was helemaal doorweekt als ik toekwam. En dan ben ik terug naar huis gereden, en de sneeuw was misschien wel minder, maar nog altijd koud.

Content dat ik dat ook overleefd heb. Hoho. Om aan de kleinkinderen te vertellen, als die er ooit komen.