Om de zoveel tijd heb ik nog eens een examendroom. Het is dertig jaar geleden dat ik nog een examen heb moeten doen, maar ik blijf er nachtmerries van hebben.

Deze keer was het een situatie dat ik na een paar jaar terug naar school was gegaan, en dat ik maar heel soms naar de les kwam. ‘t Was geen universiteit en ‘t was ook geen middelbare school, maar iets tussen de twee: kleine klas dus het valt enorm op als er iemand wel of niet is, maar het is ook geen halszaak als iemand afwezig is, maar een mens wordt wel verwacht alle lessen meegemaakt te hebben.

Het examen was er een om thuis te maken, blijkbaar. Ik deed het op een zolder die het midden hield tussen het bureau van mijn vader op zolder vroeger en de zolder waar de Colecovision van mijn beste vriend uit de lagere school stond. Ik deed het examen ook op mijn buik op de grond liggend, op oude oosterse tapijten die op een plankenvloer lagen.

Het was een examen Latijn, met een facsimile van de tekst rechts op een groot blad en links een facsimile van oude vertalingen naar Oudengels en verschillende varianten van Romaanse talen die geen Frans waren. Het was géén evidente opdracht, en er was geen internet om dingen op te zoeken.

Ik heb eerst geworsteld met waar de tekst zelfs over ging, maar eens ik doorhad dat het een verslag was van een mens die in het oude Rome muziekinstrumenten repareerde, en dat hij zijn beklag deed over de slechte staat waarin hij een shamisen had ontvangen en hoe hij de restauratie zou aanpakken, was ik op weg.

De vertaling was klaar, en ik was er zelf content over, en dan draaide ik het blad om en zag ik de volgende vragen, en die gingen allemaal over dingen die alleen iemand die fysiek in de les aanwezig was geweest, had kunnen weten. Waarop ik helemaal gefrustreerd en gedegouteerd in mezelf dat ik niet naar de les was geweest, het examen dan maar opgegeven heb.

Ja, het was een kakdroom. Bah. Ik was content dat ik weer wakker was, maar dat gevoel van “had ik maar” bleef mij achtervolgen. (Zoals het eigenlijk altijd doet, ik heb daar geen nachtmerries voor nodig.)