Ik mag meedoen aan de selectieprocedure van kandidaten voor een functie ergens.

En ja, dat valt onder de traditionele rubriek “klonk eigenlijk wel wijs op het moment zelf dat ze het mij vroegen maar later beseft dat het eigenlijk wel werk is en veel spijt dat ik geen neen heb gezegd maar uiteindelijk zal het allemaal wel meevallen zeker?”

Het is uitgebreider dan ik dacht. Ik dacht: op dag X naar een gesprek gaan, paar vragen stellen, hopsakee klaar. Blijkt: er is een schriftelijk deel en een mondeling deel, er moet naar zeer concrete competenties gepeild worden, beide delen moeten op een bepaald aantal punten staan, met voorafgemaakte vragen en antwoorden en een verbetersleutel, en allerlei en gerief en gedoe.

Maar bon, geen erg. Het is eigenlijk wel wijs om een examen op te stellen. Ik had mij vóór mijn vakantie al voorbereid en een hele waslijst aan mogelijke casussen en vragen opgesteld waar de gezochte competenties in aan bod kwamen, en ik had een redelijk serieus idee van hoe ik de casussen graag zou opgelost zien door kandidaten.

Dus het viel allemaal nog mee.

Wel een grappig concept, een schriftelijk examen op een computer zonder internet. Ik had dat ook tijdens de procedure om aan de UGent te komen werken, en dat viel eigenlijk meer mee dan verwacht — maar in mijn geval waren er geen technische vragen, was het allemaal organisatie en communicatie en management en consultantees en al. Hier gaat het om een veel meer technische functie. Ik zou dat niet graag doen zonder internet, ik.