Auteur: Michel Vuijlsteke

Het is ervan gekomen: ik heb op een vakantiedag niet beseft dat het vakantie was. Het is vandaag een officiële verplichte brugdag, en ik ben toch wel om 9u achter mijn computer gaan zitten en voor het werk aan het werk geslaan zeker? Enfin, ’t is dus een halve dag vakantie geworden.

Ik moest koken vanavond en ik heb Dagelijkse Kost dan maar opengesmeten en het eerste recept gepakt dat er mij in orde uitzag. Wel: méér dan in orde. Ik was er redelijk content van. Gemakkelijk te maken, rap klaar, en bijzonder in orde.

Ik word hier lichamelijk ongemakkelijk van.

Ik was het opnieuw uit het oog verloren, maar we hebben deze week nóg eens een dag vakantie. En ik heb nog altijd geen dagen vakantie van mezelf opgepakt dit jaar. We gaan daar toch eens moeten aan beginnen, denk ik.

Het was al lang geleden, maar alsnog naar een quiz gegaan. Het heeft deugd gedaan. We hebben onze poule gewonnen, ook.

Normaal gezien zijn we met het hele gezin samen op zondag en kijken we dan naar De Mol en daarna naar Taskmaster. Vandaag waren de twee dochters in Puurs wegens werken om geld in te zamelen om in de zomer op kamp te gaan, en dus waren ze niet op tijd thuis en was het…

Ik dacht, ik kijk eens op de interwebs naar psychologen en gelijkaardigen in de buurt. Ha, gemakkelijker gezegd dan gedaan — tienduuzd mensen in de buurt: …maar hoe begint ge daaraan? Ik zie het zó al niet zitten om met mensen te spreken, laat staan onbekenden. Brr.

Ik moet dringend mijn keffiyeh recupereren van bij mijn maat waar het ding al een tijd ligt: tijd om duidelijk te maken wat mijn gedacht is, als ik naar het werk ga. (Okay dat ik al sinds 1989 zo’n ding rond mijn nek heb, maar nu is het vind ik meer dan ooit nodig.) Ik…

Neen, het gaat niet goed. Een paar maand vakantie, graag. Of pensioen, als dat mogelijk zou zijn. Niet dat het met het werk te maken heeft, maar ik zou graag gewoon in mijn trekzetel en/of bed willen kunnen blijven liggen. Ik ga gedomme nog professionele hulp moeten inroepen als het zo voort gaat.

Teleurstelling. Een ging vannamiddag een meeting zijn waar ik eigenlijk al een tijd naar uitkeek, maar een belangrijke protagonist in de meeting was ziek en dus is het uitgesteld. Het moest onder meer gaan over iets dat niet 100% dringend was vorig jaar, maar dat nu eigenlijk wélel begint te nijpen. In de zin dat…

Het begint weer warm weer te worden. Ik ben daar hard tegen. Ik onderscheid drie fases: Het was vandaag in de buurt van fase 2. Bah.

Ik had beloofd een stukje te schrijven en natuurlijk was ik dat al maanden uit het oog verloren tot ik plots een herinnering kreeg. En dan was ik beginnen schrijven maar kwam er werk en leven tussen en dreigde het weer naar ‘morgen of zo’ te verhuizen. En kreeg ik een mail of het vanavond…

We zijn naar een afscheidsplechtiging geweest vanmorgen. Het was iemand die enorm geliefd was, maar op het einde niet meer écht dezelfde persoon was. Alzheimer: ik weet niet hoe ik ermee zou omgaan. Zeer slecht, denk ik. Mezelf verliezen, en weten dat ik mezelf aan het verliezen ben, weten dat ik week na week verder…

Het is weer het einde van de week en ik ben helemaal op. Niet dat ik mij overwerkt heb of zo, maar wel dat er een zekere lassitude ingezet is. Dingen die niet zo vlot gaan als een mens zou verwachten. Misschien toch eens denken aan wat vakantie. Misschien toch. Ik geraak ook voor geen…