Auteur: Michel Vuijlsteke

Om de zoveel tijd zegt de telefoon <ping> of <bzzt> of doet hij gewoon helemaal niets omdat ik hem op helemaal stilgezet heb, maar komt er wel ergens een notificatie toe. Als ik er niet rap genoeg bij ben, vind ik dat gegarandeerd nooit meer terug. Het kan mail zijn, het kan Teams zijn, het…

We gaan een nieuwe zetel hebben in de living en die wordt vrijdag geleverd en ik ben helemaal kapot van de zenuwen en wel om deze reden! De winkel gaf mij twee opties voor levering op de eerste verdieping: met de laadklep van de camion of met een lift. Het kon alleen met de laadklep…

Om de zoveel tijd brengen de Youtubesalgoritmen mij een compilatie van Office-bloopers. ’t Was vandaag niet anders, tussen de wiskunde-examens van Tom de Naakte Wiskundige door, die al een hele tijd als achtergrondgeluid opstaan. Ik ben vanavond dan maar nog eens beginnen kijken naar de serie. Bij seizoen twee natuurlijk, want seizoen één is veel…

We zijn op de tiende plaats geëindigd in de quiz. Waar we, denk ik, min of meer thuishoren. Deze keer geen antwoorden stomgaweg gemist of verkeerd ingevuld of getwijfeld, maar alleen dingen die we echt niet wisten. Meer specifiek wisten we niet: Ah well. We hebben ons toch geamuseerd.

Weekends zijn moeilijk. Ik wist zaterdag wéér eens niet zeker of het zaterdag of zondag was. (En zoals altijd: is dit nu het moment dat het noodlot toeslaat in mijn hersenen?) Maar hey, aan de positieve kant: ik moest iets in de vuilbak in de badkamer smijten (zo’n pedaalemmer voor zeer kleine lilliputters), en ik…

Goed geslapen, twee keer zelfs: Doodmoe vrijdagnamiddag, in mijn bed gekropen om 17u15, in slaap gevallen met de nieuwe van Peter Gabriek op de achtergrond, wakker gemaakt toen mijn echtgenote thuiskwam, liggen lezen en youtube kijken tot 5u, en dan nog een uur of vier geslapen. Ne keer azo en ne keer anders.

We zijn ooit eens naar Ierland geweest en ik zou eigenlijk wel nog eens willen teruggaan. Ware het niet dat ik niet echt goed te been ben. Ik heb iets met Ierland sinds mijn vader toen ik klein was heel de tijd The Dubliners opzette. En Planxty. Misschien wel een van mijn favoriete herinneringen, die…

Hij is 65 geworden, en ik denk niet dat iemand van mijn generatie dat twintig jaar geleden zou voorspeld hebben. Ik was er meer van aangedaan dan ik had verwacht. Natuurlijk was hij niet gezond, maar de laatste tijd zag hij er zoveel beter uit dat ik dacht dat het nu wel niet meer zo…

Er zijn in de bijkeuken twee kastdeuren die praktisch nooit open gedaan worden. Vooral omdat er brol in zit die bijna nooit gebruikt wordt, maar ook omdat er ooit voedselmotten in hebben gezeten en dat ik geen goesting heb om het allemaal uit te halen en volledig uit te kuisen. Ik kijk wel eens om…

Ha. 🙂 …en voor wie de uitleg nodig heeft:

De eerste paar nieuw ingesproken Discworld-boeken zijn gepubliceerd op Audible! Ik had twee credits over, dus ik heb er dan maar twee gekocht. Moeilijker moet het soms niet zijn.

Het moment is aangebroken: mijn computer begint vol te lopen. Hoeveel ruimte een mens ook heeft, dat loopt onvermijdelijk vol. Ik denk alvast aan een nieuwe externe harde schijf, maar ’t blijft toch allemaal behelpen. Die harde schijven, ik heb er ondertussen een hele kast van vol staan — en de helft ervan werkt niet…

We zijn voor mijn verjaardag gaan kijken naar HURORAM!, het ding van Hugo Matthysen en Ronny Mosuse en Aram Van Ballaert, in de theaterzaal van de Vooruit. Confronterend, ergens: het is dertig jaar geleden dat Sandra en ik naar Hugo Matthysen & de Bomen gingen kijken, toen nog in de concertzaal. Toen ook nog zonder…

Ik heb een tweedehandskast gekocht in de kringloopwinkel van het werk. Zo’n oerdegelijke stevige groenachtige MEWAF-kast met glas vooraan. Ze is ooit, veertig jaar geleden, in een labo geplaatst. Nu is ze op rust bij mijn dochter. 🙂