Auteur: Michel Vuijlsteke

We zijn voor mijn verjaardag gaan kijken naar HURORAM!, het ding van Hugo Matthysen en Ronny Mosuse en Aram Van Ballaert, in de theaterzaal van de Vooruit. Confronterend, ergens: het is dertig jaar geleden dat Sandra en ik naar Hugo Matthysen & de Bomen gingen kijken, toen nog in de concertzaal. Toen ook nog zonder…

Ik heb een tweedehandskast gekocht in de kringloopwinkel van het werk. Zo’n oerdegelijke stevige groenachtige MEWAF-kast met glas vooraan. Ze is ooit, veertig jaar geleden, in een labo geplaatst. Nu is ze op rust bij mijn dochter. 🙂

Ik kreeg data binnen en dat was Excel en niet meteen in een vorm waar mee te doen was wat er mee moest gedaan worden, en dan heb ik rap wat Python geschreven om het in een vorm te krijgen waar wél mee gedaan kan worden wat er moet mee gedaan worden. Dat deed mij…

Ah, change management. ’t Is wel wat.

We hebben zowaar aan de leiding gestaan, in de quiz. We wisten hoe een kickflip er op een skateboard uitziek, wie El Cid was, dat Uppsala de vierdegrootste stad van Zweden was, wat Taizé was, wie Euler was, dat Rasti Rostelli met An en Eefje te maken had, hoe Quagmire eruitziet, dat Ulay de partner…

De tiketten voor de film waren gekocht, maar de rug wilde niet mee. Bleh.

Maar serieus, hoe fantastisch is het niet om Slavoj Žižek en Sean Carroll samen te zien discussiëren. Ik lag in bed te kijken en ik moest bij momenten zo hard lachen dat ik er mijn rug bijna van verstuikte. Žižek als ultieme chaoot, met discussie die fractaal uitwaaiert, en Carroll die zijn eigen precieze en…

Ik ben naar Carrion Comfort aan het luisteren op de velo over en weer naar mijn werk. Ik herinner mij Carrion Comfort, dat ik vele vele jaren geleden gelezen heb, als een fijn boek. Ik dacht: audioboek van Carrion Comfort, waar ik mij niet veel meer van herinner behalve dat ik het goed vond, dat…

Maar wat een miserie. Ik vertrok juist voor het begon te stortregenen, en dan begon het te stortregenen, en dan begon het te hagelen, en dan nog meer stortregen, en ik moest van het rectoraat naar de Overpoort en daar over en weer rijden en dan naar mijn huis en ik was door- en doorweekt…

Onze diepvriezer heeft al een tijd kuren. Hij warmt op, dan koelt hij weer af, dan gaat hij naar -15°, dan naar 0°, dan naar -5°, en zo de hele tijd verder. De ene winkel had gezegd dat dat was omdat er één of meer microlekken in de koelvloestofbuizen (of zoiets) zaten, en dat dat…

Ik dacht, ik kijk eens naar de animatieversie van Liu Cixin’s Three-Body Problem. In het Chinees, met een meer dan degelijke huisvlijtvertaling die ook hier en daar teksten middenin het scherm vertaalt als ze denken dat dat nuttig kan zijn. Het ziet er soms allemaal een beetje uit als een cut scene van een game…

We zijn gaan eten bij onze oudste dochter in haar eigen huis. Dat is gelijk een veel grotere stap en een veel meer mijlpalerig aanvoelend iets dan dat de oudste dochter in een ander huis is gaan wonen.

Sandra is gaan eten met vriendinnen, oudste dochter is niet thuis, oudste zoon is gaan werken, jongste zoon is bij zijn vriendin — jongste dochter en ik zijn alleen thuis. Dat wil zeggen: sushi. Ha!

Ik had eten gemaakt, en dan bleek dat behalve Anna en ik niemand thuis ging zijn! We wisten het van de meerderheid van de mensen, maar mijn echtgenote stuurde zomaar door, als het eten al gemaakt was, dat de after work drinks vergleden waren naar after work drinks en food, en voilà dat is het…