Een nieuwe dag, een nieuwe serie. Iets Russisch, waarvan ik de eerste aflevering een tijd geleden al eens beginnen bekijken was, maar wegens redenen niet had uitgekeken. Nu dus wel.
En ha ja, mja. Het is zeker niet slécht. Het gaat om een epidemie die uitbreekt (tiens, gelijk een thema) in Moskou, en dat de Russen er gelijk Russen op reageren.
Het heeft een hele cast van mensen, en de ene is verliefd op A en B, en A haat B en C is verliefd op D maar D niet op C en eigenlijk zo blijkt ook idem met E en F, en we komen allemaal backstory te weten en het is allemaal proper gedoseerd en het blijft altijd spannend en alles.
Naar mijn goesting gebeuren er nét iets te veel onwaarschijnlijke dingen in. De zombie-achtige virale ziekte reken ik trouwens niet tot het onwaarschijnlijke: ’t is meer dat ze echt wel alle pech ter wereld hebben, en dat er minstens één van de personages is dat echt wel ten allen tijde van alle mogelijke keuzes de stomste neemt.
Ik heb zonet acht afleveringen van de Franse reeks La Révolution bekeken. Premisse: de Franse Revolutie was eigenlijk niet de revolutie die we dachten dat het was. Het was eigenlijk iets met zombies, achtig.
Pas op, goed gefilmd en zo hé, en ongetwijfeld ook met goede acteurs en alles. Maar wat een slecht en ongeloofwaardig verhaal. En dan het idee van het te verkopen als een soort Verborgen Geschiedenis: bleh. Ga dan gewoon all the way en doe een Pride and Prejudice and Zombies, of maak er echte althist van.
De eerste twee afleveringen van de nieuwe reeks van Star Trek Voyager Discovery bekeken. Ik dacht in het begin van de eerste aflevering dat het Star Wars ging zijn, maar het was zowaar de aflevering met het meest Star Trek-einde in eeuwen. En dan was het aflevering twee en dat was Star Trek en western, zoals er zoveel waren in de TOS.
Ik hoop dat het een goed seizoen, ik hoop het echt zeer hard.
Daarna naar het tweede seizoen van The Alienist gekeken, en dat was ook al goed. Wel wel wel.
En dan ga ik nu het eerste seizoen van Lower Decks eens helemaal bekijken — ik had alleen maar de eerste twee afleveringen gezien in augustus, maar nu zijn er tien te bekijken.
Hm.
Maar volgend jaar ga ik toch maar eens boeken lezen in plaats van series bekijken.
Zeer fijne vergaderingen gehad en ook het omgekeerde. Werk van klanten gezien dat ik ongelooflijk goed vond, en ook het omgekeerde. Ongerustheid ontkracht gezien, maar ook het omgekeerde. Gelukkige mensen gezien, boze mensen meegemaakt, teleurgestelde en opgeluchte mensen.
Het is voor een groot aantal zaken alsof alles zijn adem inhoudt om ergens in de toekomst helemaal goed te komen, of misschien ook het omgekeerde.
Een scharniermoment, lijkt het wel, op veel vlakken. Ook in de wereld, met de coronats en een nieuwe regering en de verkiezingen in Amerika.
Ik doe geen onkruid weg, dit jaar. ’t Is te zeggen: ik laat bijna alles staan, behalve grassen en bomen die zichzelf tussen de stenen zaaien. De eerste…
Dus ik kijk naar één van mijn wilgen-in-een-pot en ik zie dit: Onderaan en rechts en links gezonde bladeren (behalve dat ze aangevreten worden door smeerlappen van zaagwespen,…
Wacht wacht, vóór ik het over potten heb: ik had vandaag deze juffrouw op mijn vinger. Jazeker: ’t is een sluipwesp. Niet het minste idee welk merk, maar…
Elke dag, soms meer dan eens per dag, ga ik naar de lavendel om er de rozemarijngoudhaantjes van te plukken. Handenvol. Er is helaas niet veel aan te…
Team
One or more people
Tom Doe
Designation
Tom’s interest in ‘why people do what they do’ has informed his studies – Applied Psychology followed by a master’s degree in Graphic Design – and his subsequent career as a visual and UX designer, teacher and researcher, incorporating behavioural design, design ethics, prototyping and usability, and web design.
Jan gaat naar het vierde jaar, en vanaf het vierde jaar moeten ze een laptop hebben op school. ’t Is te zeggen: het is eigenlijk… Lees meer: Een computer voor op school
Alle kinderen zijn weer thuis, hoera! Ze waren op kamp met de scouts en nu zijn ze allemaal terug. Louis heeft een kleur bij zijn… Lees meer: We zijn weer compleet
So that happened. Dit is onze jongste zoon, zoals hij er laat deze namiddag uitzag: En toen kwam Johan toe, met een wapen in de… Lees meer: Jan, vóór en na
Ik heb mezelf voorgenomen: ik wil eind dit jaar geen enkel uur recup meer staan hebben, en ik wil al mijn vakantiedagen opgebruikt hebben.
Dan zijn er soms weken zoals nu, waar ik in het begin van de week exact 38 uur inplan, maar dat ik dinsdag al aan 20 uur zit in plaats van de geplande 15.2. En dat ik dus woensdag 5 uur werk in plaats van 7.6, maar dat ik dan telefoon krijg van een fijne collega met de vraag of ik misschien toch tijd zou hebben om ergens in de volgende anderhalve week naar iets te kijken, en dat ik dan maar beslis om dat vandaag te doen in plaats van het uit te stellen, en dat ik nu op koers zit om alsnog 43 uur te doen deze week.
Grr.
Maar! Gepresteerde uren = compenseerbare uren! Dus ze gaan er écht waar beloofd ergens verder dit jaar af.
Fijne collega Emilie had een kat gevonden die er oud en triestig uitzag, en dat ze bij de veearts gezegd hadden dat als er niemand voor gevonden zou worden, dat ze dan zou afgemaakt worden.
Oh here dat beestje!
Er waren kosten aan, zo bleek: geen tanden meer, cataract, artrose, wellicht ook dementerend. Misschien wel 20 jaar oud. Den duts woog och here geen kilo meer.
Ik zag het al helemaal zitten, om dat beestje een goed eindevanleven te geven, ondanks het protest van mijn eega — maar toen plots in de late namiddag bleek: de eigenaars zijn gevonden! Hoezee!
De veearts zei wel nog dat als ik absoluut een kat wou helpen, dat ze nog een siamees van 10 jaar hadden die al een tijd op zoek was naar een forever home.
Kijk, dit is het begin van pagina 2 van Robinson Crusoe, zoals gepubliceerd in 1719:
Dit is hoe een moderne uitgave van datzelfde boek het zegt:
I had two elder brothers, one of whom was lieutenant-colonel to an English regiment of foot in Flanders, formerly commanded by the famous Colonel Lockhart, and was killed at the battle near Dunkirk against the Spaniards. What became of my second brother I never knew, any more than my father or mother knew what became of me.
Being the third son of the family and not bred to any trade, my head began to be filled very early with rambling thoughts. My father, who was very ancient, had given me a competent share of learning, as far as house-education and a country free school generally go, and designed me for the law; but I would be satisfied with nothing but going to sea; and my inclination to this led me so strongly against the will, nay, the commands of my father, and against all the entreaties and persuasions of my mother and other friends, that there seemed to be something fatal in that propensity of nature, tending directly to the life of misery which was to befall me.
En kijk, dit is pagina 41 van Candide uit 1759:
En dat wordt dan dit in het moderne Frans:
Le lendemain, ayant trouvé quelques provisions de bouche en se glissant à travers des décombres, ils réparèrent un peu leurs forces. Ensuite, ils travaillèrent comme les autres à soulager les habitants échappés à la mort. Quelques citoyens secourus par eux leur donnèrent un aussi bon dîner qu’on le pouvait dans un tel désastre. Il est vrai que le repas était triste ; les convives arrosaient leur pain de leurs larmes ; mais Pangloss les consola en les assurant que les choses ne pouvaient être autrement : « Car, dit-il, c’est une nécessité que si un univers existe, ce soit le meilleur des univers. »
Dat zijn teksten van 301 en 261 jaar geleden, en er is nauwelijks een verschil tussen hoe het toen was en hoe het nu is. Vergelijk dat met het Nederlands en het is huilen met allerlei hoofddeksels.
Teksten van de 19de eeuw, zoals deze Leeuw van Vlaenderen zijn hopeloos oubollig:
Maar zelfs teksten van de 20ste eeuw klinker ouder dan Franse of Engelse teksten van 250 jaar geleden. Bah Nederlands.
Arg. Ik heb veel te veel dingen die ik zou willen doen en niet genoeg tijd. Ik heb Baldur’s Gate III staan (zonder reviews te lezen, gewoon omdat ik zo goeie herinneringen heb aan Baldur’s Gate II), en ik zou daar eigenlijk veel tijd in willen steken, maar er is gewoon geen tijd.
Ik moest er aan denken terwijl ik naar Year Million aan het kijken was, een documentaire van National Geographic uit 2017: een soort hutsepot van hoe-het-zou-kunnen-zijn, gemaakt door mensen die (net zoals ik, vermoed ik) zeer veel sciencefiction gelezen hebben.
Maar ook: uitgebracht in 2017 en dus gemaakt in een periode dat er voor sommige mensen nog een excuus was om positief te zijn over de toekomst.
Of we met ons hoofd in een cloud zitten of met onze avatars in een metaverse: er zal altijd te weinig tijd zijn, en er zullen altijd klootzakken zijn die het voor iedereen zullen verbrodden.
Ik heb mij zwaar geërgerd aan de obligate stukken met uncanny valley-robots, en ik heb sommige stukken moeten fastforwarden wegens overdaad aan optimisme. En altijd en overal: goeie ideeën van tijd tot tijd (ah ja, gewoon putten uit jaren en jaren SF en filosofie en interessante mensen die nadenken over interessante dingen), maar dan commentaar dat van een ondraaglijke lichtheid is (“I think that’s exciting! but it’s weird, though!”) door mensen wiens opinie ik écht niet wil weten.
Zucht. Ik word met de dag een oudere mens, vrees ik.
Ik heb een bijzonder fijne reeks gebingewatched. Situatie: Engelse club in de Premier League, eigendom van een rijke klootzak. Rijke klootzak scheidt van vrouw; vrouw wordt eigenaar van club; haalt een totaal onervaren Amerikaan binnen als coach.
Hannah Waddingham and Jason Sudeikis star in “Ted Lasso”
Het is mierzoet en onbeschaamd sentimenteel. Jason Sudeikis is om van weg te dromen en Hannah Waddingham (Septa Unella in Game of Thrones, ge weet wel, van Shame! Shame! Shame!) is om nog meer van weg te dromen.
I laughed, I cried, I left satisfied.
Zeer aangeraden. Om de 2/3 van de tijd met een glimlach te bekijken en 1/3 van de tijd met een klein hartje.
De kat, die de afgelopen weken elke dag gelijk een keer of twee enorme slierten kak op de kruiptijm dropt, heeft op twee dagen tijd anderhalve keer in de kattenbak gekakt.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik vind dat verdacht.
Ik wil denken dat ze zich aan het inhouden is, maar ik vrees dat ze ergens een kakplaats gevonden heeft in huis.
Aan de andere kant: ik heb het hele huis doorzocht, en geen kak gevonden.
Maar nu ook: buiten is alles vochtig, en ze heeft geen goesting meer om in de aarde te kakken. Dus kakt ze nu in het midden van onze kruiptijm, en dat vind ik niet zo wijs.
We hebben een kattenbak, zo’n deluxe-model met een afdak en alles, maar ze gaat er nooit in. Ook omdat het overdekt is en ze dat niet gewoon is, en omdat de kattenbak zelf onder water staat, maar bon.
Hij is uitgekuist, naar binnen verhuisd, en volgestort met proper droge kattenbakvulling. Het plan is om die kattenbak in een hoek van de keuken te laten staan tot de kat het gewoon is. En dan eens kijken of ze er nog altijd in gaat als het deksel er op staat. En dan als ze er nog altijd op gaat als de bak zelf aan de andere kant van het kattenluik onder een afdak staat.
