Ik ga nog eens deze video posten. Alles er aan is perfect, van het begin tot de Orson Welles-hommage.
-
⁂
-
Maar zo een wijze kookserie op de Netflixen! ‘t Is met Nadiya Hussain en hoe zeer sympathiek is die wel niet jong?
Ik zit twee afleveringen ver, en ik heb al een stapel dingen die ik zó zou willen maken.
⁂
-
Jazeker: ‘t is donderdag maar ‘t is ook weekend wegens morgen wat recup gepakt. Het was deze week een rare week: het leek alsof er niet veel te doen was, maar er is eigenlijk wel serieus wat gebeurd op het werk.
Ik ben trouwens zwaar aan het overwegen om er nog wat recup bij te pakken, want ik vrees dat het binnenkort serieus drukker gaat worden.
Misschien eens familieleden op pad sturen naar tuincentra om dingen te kopen — of zelf dingen op tinternet kopen — en dan eens in den hof werken of zo.
Gelijk de oude mens dat ik ben.
⁂
-
Daar ben ik ook door geraakt: Avatar: The Last Airbender nog eens herbekeken. En jawel, het blijft even goed als de eerste keer dat ik het zag.
En nu ben ik mij aan het afvragen of ik Legend of Korra zou opzetten. Want daar ben ik aan begonnen, maar nooit helemaal doorgeraakt.
⁂
-
Welwelwel, dat was spannend. Het was ondertussen 56 dagen geleden dat ik nog een voet buiten de deur gezet had (ge weet dat ge niet zeer sociaal zijt als uw leven vóór, tijdens en na een globale pandemie niet echt anders is), maar vandaag is het er alsnog van gekomen.
Ik moet normaal gezien om de zoveel weken naar het hospitaal voor een Ingreep, en nu was het geleden van februari en dat was, zo bleek, eigenlijk objectief te lang (smartelijke pijnen werden geleden door ondergetekende, die zichzelf plechtig beloofd heeft voortaan nooit meer langer dan pakweg 7 à 8 weken te wachten).
En daar stond ik dus, in de living, aan mijn bureau, op een gewone dinsdagnamiddag, bijna exact 8 weken nadat ik voor het laatst buiten mijn huis was geweest. Ik heb sindsdien al een drietal videocalls gehad waar het niét aanvaardbaar was om in mijn peignoir op het beeldscherm te verschijnen: naast mijn bureau staat voor dergelijke noodgevallen een kapstok waarop een hemd, een das en een vest hangen.
Maar nu moest ik in volledige battle dress het huis uit. En ‘t was absoluut niet evident. Ik wist van ver noch van dicht waar mijn onderbroeken en kousen lagen (de kast die in de slaapkamer staat, staat blijkbaar in de keuken). Bij nader inzien bleek het hemd op de kapstok meer uit bouwstof dan iets anders te bestaan, en dus was het ook nog zoeken naar een gewassen hemd (dat wonder boven wonder gewoon al meer dan acht weken op de stapel te strijken was in de keuken bleek te liggen). En dan heb ik nog een zeer letterlijk kwartier gezocht naar een paar schoenen (ik heb een paar gevonden waarvan ik overtuigd was dat het van twee jaar geleden was wegens totaal versleten, maar dat bleken achteraf toch de schoenen te zijn die ik twee maand geleden voor het laatst gedragen had).
Bleek dat de ingang van het hospitaal verhuisd was naar de volledig andere kant van het gebouw (bijna een kilometer omweg kzweertumaat). Bleek dat ik een mondmasker kreeg dat ik op minstens twee verschillende manieren verkeerd probeerde aan te trekken: binnenstebuiten en ondersteboven. Bleek dat het één persoon per wachtkamer was. Bleek dat zo’n mondmasker in combinatie met een baard een soort Moerassen van Dagobah-atmosfeer creëert en nog een geluk dat ik geen longpatiënt ben of ik was gestikt.
Ik heb mijn handen daar zeker vijf keer gewassen, ook. En ‘t is allemaal zeer zeer raar in de stad (of toch het stukje tussen mijn huis en het hospitaal een paar straten verder): de ene helft loopt met mondmaskers, de andere helft loopt in grote groepen samen alsof er niets aan de hand is.
Maar bon, ‘t is dus gelukt en er is een nieuwe afspraak eind juni.
En zo heb ik de buitenwereld ook nog eens gezien.
Ik had hem niet gemist, en er is niet veel veranderd. Ik kan er tegen voor nog een paar maand.
⁂
-
Allez bon, dat viel al met al nog mee. Ik had half verwacht dat het zeer grote paniek zou zijn, maar het ging nog, met dat nieuw ding op het werk.
Morgen is dan wel weer een milestone voor een andere reden: ik ga voor de allereerste keer sinds het begin van de quarantaine een stap buiten mijn huis zetten, brrr.
En voor de rest: vandaag was het nog een online quiz, en we zijn gewonnen! Gedeelde eerste plaats, maar toch: gewonnen! Waar het vorige week misschien echt wel te gemakkelijk was, waren er deze week een aantal rondes bij die ik gewoon niet geestig vond.
Eén seconde dit letterlijke beeld tonen van een savanne en vragen welk beest er op staat, dat is geen quiz:
Een fractie van een ogenblik deze letterlijke foto tonen (en remember, we zitten allemaal te kijken op een minuscuul telefoonschermpje met een tweede scherm om te overleggen met onze ploeg) en dan vragen hoeveel padden er op staan, dat is ook geen quizvraag:
Zelfs als ik hem nu op het gemak bekijk, durf ik niet te zweren dat daar links onderaan ook geen stuk pad te zien is.
En als ge dan gekweekt zijt om met meer dan arendsogen naar een beeld te kijken, nog zo’n foto tonen maar vragen hoe lang hij precies in beeld was (het was twee seconden), dat vind ik ook geen quizvraag. Grmbl.
Net zoals een tafelronde over sprookjes ook echt wel dicey was. We hadden op die ronde als bij mirakel alles juist, maar toch. Zeg nu zelf — de vraag was:
Opdracht: Link de “sprookjes” aan de meest oorspronkelijke schrijver of verteller
1e Noot: Sommige sprookjes werden in een later tijdperk herschreven door andere schrijvers.
2e Noot: Sommige sprookjes waren volksvertellingen die door de ‘auteur’ louter werden geregistreerd.En dan waren de sprookjes Alleen op de wereld, Het lelijke eendje, De Indische waterlelies, Hans en Grietje, De wolf en de drie biggetjes, Assepoester, Alice in Wonderland, A christmas carol, Aladin en de wonderlamp en Roodkapje, en de kandidaat-“meest oorspronkelijke” schrijvers of vertellers De gebroeders Grimm, Onbekend (18e eeuw), Hans Christian Andersen, Lewis Carroll, Hector Malot, Giambattista Basile, Sheherazade, Charles Dickens, Koningin Fabiola en Charles Perrault.
Op het moment zelf mochten we geen Google of zo gebruiken, maar achteraf heb ik het toch gedaan. En dan komt ge dus in een soort draaikolk van redelijke twijfel terecht.
Natuurlijk zijn er een aantal dingen waar nul twijfel over is:
- Alleen op de wereld is een boek van Hector Malot
- De Indische waterlelies is van Koningin Fabiola (da’s die mevrouw die altijd tombola’s ter haren voordele kreeg)
- Alice in Wonderland is een boek van Lewis Carroll
- A Christmas Carol is een book van Charles Dickens
- Het Lelijke Eendje is van Hans Christian Andersen
- Aladdin en de wonderlamp, daar is het ook duidelijk dat het antwoord Sheherazade moet zijn, zelfs al is Sheherazade ook maar een personage in een raamvertelling, maar bon.
Blijft over:
- Hans en Grietje, een oeroud verhaal onder meer verzameld in Giambattista Basile’s Pentamerone in de zeventiende eeuw en later aangepast door Charles Perrault en de gebroeders Grimm
- Assepoester, een oeroud verhaal onder meer verzameld in Giambattista Basile’s Pentamerone in de zeventiende eeuw en later aangepast door Charles Perrault en de gebroeders Grimm
- Roodkapje, een oeroud verhaal waarvan onder meer een versie in de 10de eeuw in Italië neergeschreven werd, en dat bekend werd in versies van Charles Perrault en de gebroeders Grimm
- De Wolf en de drie biggetjes, een oeroud verhaal onder meer neergeschreven in een boek van James Halliwell-Phillips rond 1886 en later aangepast door Joseph Jacobs in 1890
Ik vind dat dus géén goede vraag. Nem.
…maar behalve dat was het wel wijs en merci zeer stijf bedankt aan Tim om de quiz te doen hé. 🙂
⁂
-
Maandag beginnen we met een nieuw systeem om de uren op te volgen op het werk. Ook met een nieuw systeem om offertes te maken. Ook met een nieuw systeem om de planning te doen. Ook met een nieuw systeem om vakanties en afwezigheden te doen. Ook met een nieuw systeem om (een deel van de) klantengegevens bij te houden. Ook met een nieuw systeem om facturen en bestelbonnen te doen. Ook met een nieuwe systeem voor rapportering en opvolging allerhande.
Wel spannend.
Ik gebruik het al sinds denk ik januari of februari, en ik steek sinds dan al elke week alle efforts en offertes en projecten en vakanties en overuren en recup en alles met de hand in dat nieuw systeem.
Ik zal zeer, zeer content zijn dat dat niet meer elke week het overgrote deel van een weekenddag opsoepeert.
En ik neem er alle mogelijke help- en support- en probleemoplosmiserie zeer zéér graag bij.
Niet dat ik niet graag data invoer (ik doe dat wél graag), maar op den duur werd het toch wel een beetje tegenstekelijk.
⁂
-
Ik ben een eenvoudige mens: komt er een nieuwe aflevering van Project Binky, dan gaat al de rest aan de kant.
⁂
-
Ik zag het beeldje verschijnen op mijn Netflix met een zin uitleg: de zon doet mensen dood en een vliegtuig moet blijven vliegen om de zon vóór te blijven.
Beginnen kijken, en schets mijn verbazing! ‘t is begot een Belgische serie.
Ik zit nog maar aan aan aflevering 4 van de 6, maar ‘t is echt wel goed gemaakt en spannend. Ik hoop dat het in het buitenland ook serieus bekeken wordt (en omdat het gedubt wordt in het Engels zou dat niet eens onmogelijk zijn (al wordt er ook in het Engels in het Vlaams en het Russisch en het Turks en het Italiaans en al gesproken — ze hebben gewoon het Frans door Engels vervangen)).
⁂
-
Ik heb een licht lugubere karaoke-versie van de Internationale gemaakt:
Zou het kunnen, dat we met deze Corona-historie een beetje de grenzen van het huidige systeem tegenkomen?
Ik was — mirabile dictu — onder de indruk van mateke’s 1 mei-toespraak, ondanks zijn stijl die nooit de mijne zal zijn, ondanks het zwaar cringen wegens het Engels, ondanks de doorzichtige rethorische (die knullige herhalingen, gast) en videografische (die langzame zoom, kerel) truukjes.
Zoals ene Jeroen op de Twitters witzte, kan ik mij inbeelden dat het bij nog wel mensen zou kunnen zijn:
Voor mij is het allemaal nog te light, te afgelekt, te berekend overkomend. Maar een mens leeft in hoop dat daar verandering in komt, ooit.
⁂
-
Het is donderdag en ik ben boos en teleurgesteld.
Het is geen goed moment om mij over wat dan ook aan te spreken.
Kak.
⁂
-
Het was vandaag cirQ-TV nummer 31, maar verder was het alsnog een kakdag. 🙂
⁂
-
Ik had vóór ik weer bij Namahn begon te werken twee jaar geleden maar heel weinig met Axure gewerkt. En ik was niet echt onder de indruk, in vergelijking met pakweg Illustrator.
En dan moest ik voor ik weet eigenlijk niet meer goed welk project echt werken met Axure, ben ik er even diep ingedoken, en sindsdien werk ik daar dus de laatste twee jaar zo ongeveer elke dag in.
Het is zoals elke tool: er zijn dingen waar ik mij blauw aan erger, er zijn dingen die ik hard apprecieer (de kleine dingen eerst, bijvoorbeeld gewoon typen in iets dat ik juist getekend heb in plaats van een aparte tekstbox aan te moeten maken).
Maar ik ben er dus niet mee getrouwd. Ik vertrouw mensen die getrouwd zijn met een tool niet echt.
Ik steek regelmatig wat tijd in alternatieven, kwestie van bij te blijven en alles, maar het moet bij mij al echt mijlen veel beter zijn, tegenwoordig, vóór ik definitief switch naar andere dingen.
Ah well. Als ik kan kiezen geen Figma voor mij dus, voorlopig. Behalve samen werken op één canvas, zie ik er geen reden voor. En dat zal precies zo lang duren tot ik verplicht Figma zal moeten gebruiken voor een project, en dan zal ik met Figma werken.
Dat is ook oud worden zeker? U daar allemaal niet te veel meer in kunnen opwinden?
⁂
-
Da’s nu al drie weken op een rij dat we tweedes zijn bij de internetquiz. Maar allez.
Nochtans bijna alles juist, en voor één keer ook goede tafelrondes, maar toch. De nummer één had op één vraag na (die niemand had gevonden) echt wel alles juist.
Tch.
Maar wél wijze quiz. En we hebben andere mensen punten afgepakt door te insisteren dat het CopacObanafestival is en niet CopacAbanafestival. Iemand die het verkeerd had, zei dat het fonetisch toch juist was, en iemand van de andere ploeg die het zoals wij juist had, zei van “ah hebben we nu vijf minuutjes? dan ga ik rap koko doen”, en dan was het wel beslist denk ik. 🙂
⁂
-
Het werd hard aangeraden, dus heb ik het maar bekeken. The Midnight Gospel op Netflix, over Clancy die verschillende alternatieve realiteiten bezoekt en er reportages maakt voor zijn spacecast waar bijna niemand naar kijkt.
Het concept: een podcast waar een jongere mensen spreekt met een oudere mensen, over filosofie, meditatie, de dood, druggebruik, pijn en dergelijke. En tegelijkertijd is er een animatiefilm die een min of meer vaag verband heeft met waar het gesprek over gaat.
De trailer geeft een vaag idee hoe het er visueel uitziet, maar bereidt u niet voor op de realiteit van de afleveringen, die eigenlijk voor al spreken, spreken, spreken zijn. Met allerlei dingen die gebeuren tegelijkertijd, zeker dat, maar vooral spreken dus.
Er zaten uitstekende afleveringen bij, bij momenten was het allemaal wat schtick-y, de laatste aflevering was wel heel schoon.
Niet voor iedereen, denk ik dan. Wel goed. Zeker als ge weet dat het voor het overgrote deel echte mensen zijn die babbelen, en niet acteurs die een script doen. Vooral die laatste aflevering dan, die het allemaal een beetje samenvat en contextualiseert.
⁂