Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Tempus fugit. Augebitur vix scientia

    Dat was dat: de grote vakantie.

    Morgen eerste schooldag voor Jan en Anna. Jan is veranderd van school en ’t was vandaag nog spannend: de school waar hij graag naartoe wou, had geen plaatsen meer, en de alternatieven hadden ook geen plaatsen meer, maar uiteindelijk ter elfder ure was er toch nog plaats in de school waar hij graag naartoe wou.

    Ik kijk er naar uit dat het een fijn jaar wordt, voor alletwee. Geen idee hoe het allemaal zal verlopen natuurlijk, met de Besmettelijke Ziekten en het Voortdurend Mondmaskeren en zo, maar hey, we zien wel.

    Louis moet nog zien wat hij zal studeren na school. Misschien dat hij een jaar werkt en dan kiest.

    Zelie gaat binnen een week of zo naar Duitsland op taalbadcursus.

    Sandra heeft morgen nog een dag vakantie en dan is het ook werk.

    Mijn vakantie is al lang gedaan, maar het is toch ook een beetje back to school: een aantal nieuwe collega’s erbij, het einde van een Program Increment, een aantal mensen bij klanten die terug komen uit vakantie, een paar processen op het werk die weer in gang gesleurd worden.

    En zo zijn we er weer aan begonnen. Vóór we het goed en wel beseffen, zal het 1 november zijn. En dan, zonder dat we het eigenlijk door zullen hebben, zal het december zijn en heb ik nog vakantiedagen op te gebruiken.

    En dan is het 2021. En dan 2022. En dan 2025. En dan 2030. En dan. En dan. En. Dan.

    ⁂

  • I Hate Suzie

    Ik had net 201 afleveringen van The Office gezien, en ik dacht, ik kijk eens naar iets anders.

    I Hate Suzie kreeg goeie commentaren.

    Drie afleveringen ver vroeg ik mij af waarom ik dit vrijwillig aan het doen was: een mens heeft wel sympathie voor de Suzie uit de titel, maar toch ook niet ongelimiteerde sympathie. Ze was een kindster, deed daarna iets SF-achtigs deed en speelt tegenwoordig in een B-zombiereeks, en kreeg recent een aanbod van Disney om een prinses te spelen — maar nu net zijn er compromitterende foto’s van haar gelekt op het interwebs. Compromitterende foto’s van haar met een andere meneer dan haar echtgenoot.

    Natuurlijk voelt ge voor haar want niemand verdient zoiets, maar aan de andere kant: ’t is toch wel een beetje een trien. Impulsief, onverantwoordelijk, vooral met zichzelf bezig. ’t Is niet allemaal haar eigen schuld, maar er is toch véél haar eigen schuld. Van die momenten dat ge zegt nééééééééé, maar tegelijk ook dat ge begrijpt waarom ze doet wat ze doet: vanaf uw tienerjaren publiek bezit zijn, dat doet ongetwijfeld iets met een mens.

    De acht afleveringen — shock, denial, fear, shame, bargaining, guilt, anger, acceptance — leiden ons door haar emoties. Ik heb ze op één dag allemaal na elkaar gezien en ahem ja, dat was een ervaring.

    Zeer goed, uiteindelijk. Maar wél helemaal geen lichte kost. Ik lees links en rechts dat het humoristisch zou zijn: ik heb daar weinig van gemerkt, moet ik zeggen.

    ⁂

  • Life goals

    Ik heb er heel mijn leven naar gestreefd, en vandaag ben ik er in geslaagd.

    Mijn grootmoeder had er een liggen in een schaaltje en ik was er niet alleen hard onder de indruk van, ik was er ook zeer jaloers op.

    Het probleem natuurlijk is zoals met lijken van pakweg honden: de precies exact juiste omstandigheden zijn nodig, anders wordt het een stapel stinkende drets. Met ongetwijfeld ook stapels larven en dingen in.

    Maar áls de juiste omstandigheden er zijn, dan kan er magie ontstaan. Bepaalde chemicaliën, extreme koude, geen zuurstof — of, zoals in mijn geval: extreem droge omgeving.

    Ik ben er immens, maar dan ook imméns content mee. Een gemummificeerde appelsien. Ik ben heel mijn leven jaloers geweest op die appelsien bij mijn grootmoeder. Maar nu heb ik mijn eigen appelsien.

    ’t Is allemaal bergaf vanaf hier.

    ⁂

  • Schatten op bureau

    Ik doe vandaag een kritische verhuis op mijn bureau thuis: mijn monitors alledrie 32 centimeter naar links opschuiven. Als ik dat doe, kan ik mijn laptop naast mijn derde monitor zetten en moet ik geen halsbrekende toeren meer uithalen om tegelijkertijd te spreken naar de camera op mijn laptop én een verslag bij te houden op mijn andere computer.

    Als ik mijn bureau opkuis, of eigenlijk als ik om het even wat opkuis of verzet in huis, kom ik altijd wel interessante dingen tegen. Zoals dit, bijvoorbeeld:

    Jajaja: een KOSMOS 1 biorythme-calculator uit 1977. En alles werkt nog zoals het zou moeten werken, kijk maar:

    Behalve dat het niet werkt voorbij het jaar 2000, ahem ja. Maar voor de rest: alles in orde! En het beschermplastiek zit nog op zowel de toetsen als op het scherm! Mint condition!

    ⁂

  • Verbouwingen: de badkamer: stand van zaken

    Weeeeeeeelllllll….

    ’t Is klaar, op de WC na. Daar ontbreekt er nog iets van haak of aanhechting of iets in die zin.

    Maar hey, het komt allemaal toch wel zeer zeer dichtbij.

    ⁂

  • Hoera voor morgen!

    Morgen zal onze badkamer bijna helemaal in orde zijn! Er moet dan alleen nog een deur in het deurgat gemikt worden en ’t is allemaal af!

    ⁂

  • Hotel

    Ik heb ooit eens een week in een hotel in Amerika geslapen. Overdag waren er dingen te doen, maar ’s nachts was het in het hotel te doen.

    Buiten was het gelijk tropisch heet maar in mijn kamer had ik de airconditioning op Siberisch koud gezet zodat ik met een berg donsdekens kon slapen. Ik had een groot glas op mijn kamer, en iets verder op de gang was er een ijsblokmachine en een automaat waar halve liters cherry vanilla diet coke in zaten.

    Dat was een zeer fijne week hotel, vond ik.

    Ik heb ook ooit eens een dag of vier in een hotel in een buitenwijk van Parijs gezeten. Daar waren er overdag géén dingen te doen. Ik was mee omdat ik één presentatie moest geven, en de rest van de dagen was er niets te doen.

    Het was van 20 tot 25 januari 1998, en ik weet dat zo goed omdat het de week was dat Johannes-Paulus II naar Cuba op bezoek was én dat de Lewinsky-affaire helemaal losbrak. Ik heb daar van ’s morgens tot ’s nachts dagenlang in mijn kamer gezeten met CNN op. Er was alleen water en sandwichen ’s middags en ’s avonds.

    Dat was dan weer géén fijne week hotel. En ik had medelijden met de Paus omdat zijn bezoek helemaal overschaduwd was door Clinton en Lewinsky.

    Ik denk dat ik graag op hotel zou willen wonen. Maar dan wel een goed hotel.

    Ja, ‘k weet ook niet goed hoe ik er plots op kwam.

    ⁂

  • De laatste week

    Ja, ik weet ook niet hoe het zo snel ging, maar de zomervakantie is bijna gedaan. Volgende week is het alweer school voor, eum, twee van de kinders. (Twee van de kinders niet, wegens hoger onderwijs.)

    Het zal raar doen.

    Niet veel raarder dan het nu al is natuurlijk, maar toch.

    Het leven is zeer, zeer raar voor het moment.

    Ik weet niet wat ik van moet denken.

    ⁂

  • 2000

    Ik heb dit jaar al 2000 films en/of afleveringen van tv-series gezien. Ik weet niet of ik daar een goed dan wel een slecht gevoel over moet hebben.

    Ik houd bij wat ik wanneer bekijk. Ook daar weet ik eigenlijk niet wat ik er moet van vinden. Eerst hield ik bij wat ik bekeek op welke dag, en dan wanneer op welke dag, en dan begon ik te vergelijken met vorig jaar en nu kijk ik naar een variant van dit, dat gelijk een samenvatting van mijn leven is en ik voel mij daar gelijk niet al te goed bij.

    Misschien dat ik dit verder doe tot het einde van het jaar en dat ik dan weer gewoon meer boeken ga lezen.

    Zucht.

    ⁂

  • Office

    “Allez, zo raar,” dacht ik. “Ik heb ineens The Office terug in mijn Netflix.”

    The Office was al een tijd weg uit Netflix, en nu stond het er weer tussen. Ik had zin om The Office opnieuw te zien, en dus begon ik te kijken.

    Ik zat ergens in het derde seizoen zat, en ik ging naar beneden middagetenboterham maken en ik dacht, ik kijk verder op mijn telefoon, maar: geen Office op mijn telefoon.

    Mhu.

    Weird.

    Ontdekt wat het was toen ik weer op mijn computer zat: mijn VPN stond aan, en om de één of andere vreemde reden kreeg ik, ondanks dat mijn VPN gewoon doet alsof hij ergens anders in België dan in Gent zit (en dus niet in het buitenland of zo), andere dingen te zien dan zonder mijn VPN.

    Weird.

    Want normaal gezien zegt Netflix mij, als ik mijn VPN op heb staan, dat ik mijn VPN af moet zetten.

    Zeer weird.

    Enfin bon, ik blijf dus Office kijken tot Netflix doorheeft wat er aan de hand is.

    ⁂

  • Verbouwingen: stand van zaken

    We geraken alsmaar dichter bij min of meer klaar zijn binnen.

    De laatste loodjes zullen ongetwijfeld enorm lang duren, ik heb daar weinig illusies over. De volgende dingen moeten nog gebeuren (onder meer):

    • in de badkamer
      • de verluchting in orde krijgen
      • afdekplaten en schakelaars
      • WC zetten
      • lavabo plaatsen
      • spiegelkasten ophangen
      • deur plaatsen
      • chauffage ophangen
      • schilderen
    • in de gang
      • deur verzetten
      • plinten
      • overgang vloer gang > vloer living
      • schilderen
    • slaapkamer
      • afdekplaten en schakelaars
      • deur installeren
      • behangen
      • muren en plafond schilderen

    In principe is dan min of meer alles klaar op het eerste verdiep. Er zijn nog wat dingen te doen op het tweede ook, gelijk de vensters van de kinders afwerken, en hun kamers herschilderen (het babyroze ontgroeid), en de vloer leggen op de overloop en de muren doen in het wc. En er zijn nog wat dingen te doen op het gelijvloers: de wc moet in orde komen, en de inkomsthal, en de schrijnwerker moet dringend iets aan de deuren doen die slepen overal.

    …en dan moet de voorgevel herdaan worden, en de voordeur, en dan moet er een nieuw dak op ons huis.

    Jaha. Dat zal dan nog wat worden, ja.

    Maar goed. Eerste ding nu is dat in principe volgende week zeer veel zou moeten klaar zijn. Ik ben alleen bang dat de deuren er in geen maanden zullen zijn. En een badkamer zonder deur: nee, eigenlijk.

    ⁂

  • Mosterd

    Zo zag het er uit om iets na acht uur vanavond:

    …en ongeveer anderhalf uur later had ik dit:

    En dit waren de tussenstadia:

    Ik ga niet liegen: zelfs al heeft hij nog niet gerust, ’t is uitstekende mosterd.

    Ingrediënten: mosterdzaad (ik heb zwart zaad gepakt, dus straf), Framboise van Lindemans, wijnazijn, zout.

    Werkwijze: zaad 24u laten weken in bier. Door een zeef gieten, vocht bijhouden. Zaad in vijzel. Stampen. Van tijd tot tijd wat vocht bijdoen. Om de zoveel tijd door een zeef duwen, terug in de vijzel, nog wat vocht bijdoen. Op het einde zout bijdoen naar smaak. Hey presto, klaar!

    ’t Is wel veel werk van vijzelen. Ik vraag mij af of het ook in een voedselprocessor zou kunnen.

    ⁂

  • Verbouwingen: de badkamer: bad!

    Zie nu! Officieel mag de badkamer nu ook echt een badkamer genoemd worden, want het bad staat in de badkamer!

    Er moet nog een wc en een lavabo en een spiegelkast en een chauffage en een luxaflex aan het venster, maar het bad staat toch al zeker in de badkamer!

    Vanaf morgen morgen we zelfs een douche nemen in de badkamer, ’t schijnt!

    Ge ziet, good things come to those who wait. Of zoiets. ’t Ging eigenlijk klaar zijn vóór Kerstmis en dan zeker in februari, maar er waren allerlei vertragingen (niet in het minst de steen tegen de muur) en kijkt. Volgende week zou het zo maar even allemaal écht gedaan kunnen zijn.

    ⁂

  • Jicht

    Het begint langzaam te verbeteren. Ik kan al wat uit de voeten. ’t Is te zeggen: ik kan mij voortbewegen. De afgrijselijke pijn aan het eerste gewricht van mijn grote teen is bijna helemaal weg. Dat heeft vijf dagen geduurd, en tegen de vierde dag begon de bovenkant van mijn voet pijn te doen.

    Dat was zaterdag (dag 6) bijna ondraaglijk geworden; het is nu een soort constant weeë achtergrond van pijn, met okkasioneel een steekvlam als ik een verkeerde beweging doe.

    Mijn voet ziet er uit als de voet van een zeer oude, zeer zieke mens. Het begint allemaal te beteren en ik weet dat dit maar een fase is, maar toch. Het is een soort amorfe strak gezwollen vleesklomp, in tinten van grijs en paars en wit en rood. Ik wrijf ai hem urgh in oei met auw zalven. Ik zit er mee in een voetbad. Ik houd hem in de lucht. Aan één kant doet hij geen pijn meer — daar kan ik er met een vinger een put van anderhalve centimeter in duwen, die dan langzaam weer opvult, met vermoed ik oedeemvocht.

    Ik bén een oude, zieke man. Het is om tegelijk moedeloos en razend en gelaten en opstandig en triestig van te worden.

    ⁂

  • Lovecraft Country

    Well… ik wist niet waar ik mij aan mocht verwachten, maar ik had niet verwacht dat het zou worden wat het geworden is.

    Maar wél zeer fijn, de eerste aflevering van Lovecraft Country. En ik denk dat ik dan maar eens het boek lees.

    Het speelt zich af op het kruispunt van racisme in de jaren 1950 en Lovecraftiaanse horror, en ’t is zeer spannend. En ook wel goed geschreven en gefilmd en geacteerd en al, voor zover ik dat kan zien aan één aflevering.

    ⁂