Ze zijn er allemaal te oud voor, natuurlijk, maar daar trekken wij ons niet te veel van aan.
Het ritueel is wel elk jaar meer en meer uitgepuurd: schoenen worden (behalve die van Jan) maar helemaal just in time gezet, en dit jaar was het enige cadeau wat ze al elk jaar krijgen, negen jaar aan een stuk — de nieuwe versie van Just Dance. Het is al van platform naar platform verhuisd, maar het blijft het perfecte cadeau, om te dansen tijdens de pauzes van de examens.
En dan ligt de tafel beneden vol met chocolade en koeken en speculoos, en dat is het zowat.
Ik kan mij wel inbeelden dat dat voor de rest van ons leven zo zal zijn, eigenlijk.