Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Quarantaine dag 6: moeilijk

    Het was een moeilijke dag vandaag. Eerst wat geschreven, dan een requirement refinement / backlog grooming vergadering, dan nog wat geschreven, dan nog een vergadering, en dan was het vet van de soep.

    Ik zag het niet meer zitten om nog te schrijven. Of andere dingen te doen.

    Ik zal mogen inhalen morgen en overmorgen om aan mijn uren te geraken. Morgen een hele dag ontwerpen en minstens twee lange vergaderingen. Vrijdag zeker één vergadering en veeeeeeeel schrijfwerk.

    Hoe wijs zou het zijn om gewoon vakantie te hebben? Ik neem in ieder geval Paasvakantie. Nem.

    ⁂

  • Quarantaine dag 5: werk

    Thuis zitten en niet buiten gaan: ik heb daar geen één probleem mee. Ik zou dat máánden aan een stuk kunnen doen.

    Het enige probleem is dat er ook nog moet gewerkt worden. Het zou allemaal zo enorm veel gemakkelijker zijn als er niet meer zou moeten gewerkt worden.

    Want werken, dat is toch veel gemakkelijker als ge in persoon van gedacht kunt wisselen.

    Vergaderingen, dat is geen probleem om het online te doen. Zoom, Hangout, Skype, Teams, Webex, whatever. Er blijven de gênante momenten dat ge de persoon aan de andere kant geen derde keer durft te vragen wat er eigenlijk gezegd werd, maar bon, dat went wel.

    Een goede vergaderdiscipline, iedereen op mute tot er moet gesproken worden, een agenda, afspraken over begin- en eindtijd, allemaal geen probleem.

    Maar dat werken zelf dus. Ontwerpen, bedoel ik. Ik doe dat liever met twee. Als het moeilijk is. En het is moeilijk, voor het moment. Bah.

    ⁂

  • Den hof wordt wakker

    De planten in den hof hebben maar een triestig begin gehad: geplant als het eigenlijk al te laat was, juist voor de zomer, en dan direkt de zwaarte hittegolf in honderd jaar.

    Het resultaat van de winter: voor zover ik zie, heeft bijna alles het overleefd. ‘t Is niet schoon om zien, alles ziet er zo dood als een pier uit, maar er is maar één plant waar ik bijna zeker van ben dat ze dood is: één van ongeveer 35 plantjes kruipthym ziet er helemaal verdord uit. Een aantal andere hebben redelijk wat bruine takken maar zien er nog helemaal levend uit.

    Het zou kunnen dat één of twee van de drie echinacea’s het ook niet overleefd hadden, maar die zijn er vorig jaar ook helemaal niet doorgekomen wegens de één of andere bacteriële infectie. We gaan eens moeten kijken wat het geeft, en als het niets geeft, moet er maar iets anders komen.

    Ik heb, zoals mij gezegd was, al voeding gegeven, dus ik ben benieuwd wat er zal gebeuren als de lente er echt is.

    Het allereerste teken was, uiteraard, dat de bladklootzakken terug zijn:

    Ik doe er geen chemische middelen op, maar ik ga er wél elke dag met de tuinslang over tot de takken leeg (of toch grotendeels leeg) zijn.

    En dus jawel: het filmpje hierboven is het resultaat van iets meer dan één dag kweken. Bladluizen zijn vuilaards. Dit is hun meer dan verdiende deel:

    En ziet, de esdoorn begint weer tot leven te komen, en ondanks de door slakken aangevreten bladeren hebben we de eerste bloemen van het jaar:

    ‘t Zal nu spannend zijn om te zien hoe de mossen de zomer overleven. Want daar hebben we er meer en meer van:

    ⁂

  • Leve John Oliver

    De verschillende dagelijkse en andere shows in de Verenigde Staten die het normaal gezien met publiek moeten doen, moeten het nu zonder publiek doen.

    Dat is soms zeer grappig, en vooral wegens de onwennigheid. De manier waarop Colbert door decennia lang geconditioneerd is in zijn spreekritme om pauzes in te lassen voor applaus en publieksfeedback, en hoe hij daar nu geen houvast meer aan heeft, en hoe hij daar dan mee omgaat: heerlijk.

    Maar als er één is die het perfect doet, en dat ik het niet anders verwacht had, is het wel John Oliver:

    Het was serieus en het was grappig en zijn timing zat goed en (op dat serieus na) had ik even de indruk dat ik weer naar The Bugle aan het luisteren was. En dat kan, want ze staan online. Doe uzelf een plezier en luister! Bij dezen een random voorbeeld:

    ⁂

  • Plannen voor de toekomst

    Steun de lokale middenstand! We hebben eten afgehaald bij de lokale middenstand, waar er geen mens aanwezig was. Het was schandalig verschrikkelijk duur en dus niet voor wekelijkse herhaling vatbaar, maar bon, we hebben het toch maar gedaan.

    Het gaat nog interessant worden, de volgende weken.

    Binnenkort weet ik of ik eigenlijk zelfs nog binnen mag bij de klanten waar ik werk.

    ⁂

  • De zeer lange zondagnamiddag

    Het is geeneens weekend, voor de kinders, want in het weekend zijn er duizend activiteiten te doen.

    Nee, ‘t is zondagnamiddag laat, maar dan zonder de dreiging van een nakende schooldag. Nog minstens een maand dat ze thuis zitten en dat alle activiteiten opgeschort zijn. Voetbal, scouts, toneel, D&D, circus, alles alles alles.

    Ik heb er geen idee van of de mannen van de verbouwingen nog gaan langskomen.

    En ik weet ook niet goed of ik nog veel naar het werk zal gaan. Naar het werk gaan, dat is in de trein gaan zitten en dan in de metro, en nu dat ze de helft van de piekuurtreinen afgeschaft hebben, zullen de treinen paradoxaal genoeg voller zitten, vermoed ik.

    Door de band ben ik niet zo’n contactopnemende persoon, van handen geven of dergelijke, maar ik kom wel heel de tijd aan min gezicht en als ik werk, zit ik wel heel de tijd in een omgeving waar veel mensen komen die op veel plaatsen geweest zijn waar veel andere mensen komen.

    Ik kan thuis werken maandag. Ik had een vergadering bij de Federale Overheid, maar ik heb die afgezegd. Ik zou eigenlijk zeker twee volledige dagen naar Brussel moeten (trein heen, bus, internationale omgeving, bus terug, trein terug), en vrijdag heb ik ook een vergadering in Brussel (trein, volle metro, ministerie, metro, trein) maar ik zie het eerlijk gezegd niet zo hard zitten.

    Niet dat ik zeer hard aan het panikeren ben of zo, maar mijn nieren zijn zo goed als helemaal om zeep — er blijft een paar procent functionaliteit over — en ‘t schijnt is dat redelijk funest voor ontstekingen en alles. Dus als ik de Vuile Beeste zou te pakken krijgen, zou dat Niet Zo Goed zijn.

    Afijn. We zien wel.

    ⁂

  • Vragen

    De loonkloof. Niet die tussen mannen en vrouwen, maar wel die tussen introverten en extraverten. Moeten we daar niet eens dringend over discussiëren? EEN DEBAT DRINGT ZICHT OP.

    En ook: als de halfvastenfoor afgeschaft wordt, wil dat dan zeggen dat er ook niet moet begonnen worden aan de blok? Asking for a daughter.

    ⁂

  • Star Trek: Picard

    Aflevering 8 ondertussen, en ik weet in mijn hoofd dat er eigenlijk allemaal dingen verkeerd zitten, met Space-Legolas en getelegrafeerd verraad karikaturale slechteriken en alles, maar toch: ik blijf het goed vinden.

    De laatste aflevering was bij momenten zooooo ongelooflijk traag, en dat is uitstekend, vind ik.

    Ik heb vorig weekend de laatste afleveringen van Star Trek: Deep Space Nine bekeken, en nu zit ik ondertussen aan de 38ste aflvering van Star Trek: Voyager, en wat het meeste opvalt is de vreselijke episoditeit. Dat er iets enorm traumatiserends gebeurt in aflvering in 37 (er zijn plots twee evenwaardige Voyagers, één ervan pleegt collectieve zelfmoord om de andere te redden, maar niet voordat een aantal mensen waaronder een pasgeboren baby die op de ene gestorven waren, naar de andere Voyager gaan) — en dan is het plots de volgende aflevering is dat allemaal vergeten, van nul en generlei tel, zonder enige consequentie.

    Nu ik naar Voyager aan het kijken ben, valt het nog meer op, want Deep Space Nine was al veel minder episodisch dan Next Generation (met bijvoorbeeld de laatste tien afleveringen van het laatste seizoen die één lang aaneensluitend verhaal waren).

    En Picard is dus het tegendeel. Heelder afleveringen waar er weinig of niets gebeurt. And I’m fine with that. Ik weet dat er al zeker een tweede seizoen komt. Fijn.

    ⁂

  • Tilting point

    Tiens, vandaag was het gelijk de eerste keer in maanden dat het gelijk helemaal doorgedrongen is dat het echt wel echt zou kunnen zijn, met pandemieën en alles.

    Ik bedacht bijvoorbeeld dat het écht niet OK was, dat mijn jongste dochter met de hele klas een dag is gaan helpen in een bejaardentehuis.

    Of dat het gelijk wat weird is als de UGent alle Erasmusstudenten uit Italië terugroept, terwijl daar net alles op slot gegaan is — is dat niet de beste manier om eventuele besmettingen te verspreiden?

    En dat het allemaal zeer dichtbij komt, als de ene na de andere klant vergaderingen afzegt, en als we geen vergaderingen meer mogen doen met meer dan 5 mensen, en als we indien mogelijk thuis moeten werken.

    Hm. En morgen gaan we met het hele gezin naar een optreden in de Capitole. Waar “gelukkig” “maar” 950 mensen op elkaar gehoopt zullen zitten. Ahem. Ja.

    Met dit soort stukjes, dus.

    ⁂

  • Verbouwing: de slaapkamer: kleuren, grr

    We gaan behangpapier tegen één van de muren van onze slaapkamer plakken. We hebben beslist welk patroon het wordt. Zo ver zo goed.

    Maar!

    De kleur van de achtergrond van het behangpapier is niet duidelijk. ‘t Is te zeggen, voor mij was het altijd al duidelijk. In de behangpapierwinkel zeiden ze dat het zwart was, ik zei dat het donkerblauw was, uiteindelijk geeft iedereen toe dat het donkerblauw is, maar nu krijg ik daarnet een voorbeeld van hoe het er exact zou uitzien, als het 420×300 cm zal zijn, en daar is de achtergrond donkerrood in plaats van donkerblauw.

    JAMAAR.

    Dat is een heeltegans ander verhaal dan donkerblauw!

    Ik heb eens gevraagd wat het wordt. Want zeg nu zelf: de linker- en de rechterhelft van dit patroon is toch is totaal anders, nee?

    …en verder is het rustigaan, in de verbouwingen.

    De slaapkamer is helemaal uitgeplakt, alle muren en het plafond:

    De volgende stappen:

    • wachten tot het materiaal voor de vloer in de gang binnen is
    • de vloer in de gang doen: egaliseren, platen erop
    • de deur in de gang verzetten (de gang wordt hoger dan hij vroeger was, namelijk)
    • wachten tot het materiaal voor de plankenvloer binnen is, en dan de plankenvloer leggen in de slaapkamer, in de gang en in de badkamer
    • wachten tot de tegels binnen zijn en dan tot de tegelman ze kan komen installeren
    • die ene muur behangen in de slaapkamer
    • de kasten bij Ikea bestellen en laten leveren, en ze dan in mekaar steken
    • de kasten in de muur verwerken, dat het een kastenmuur wordt

    De miserie is dat we nog maanden en maanden en maanden gaan moeten wachten eer we de muur waar de vensters in zitten gaan kunnen schilderen, wegens dat die eigenlijk min of meer heropgebouwd is met plamuursel, en idealiter een maand of zes zal moeten drogen. Grr.

    ⁂

  • Damn Corona!

    We gingen vandaag nuttige dingen doen op het werk, maar daar heeft het virus een stok voor gestoken: de mensen waarmee we gingen spreken, die mogen onder geen beding risico lopen besmet te geraken.

    En dus wordt alle niet-essentiële contact voorlopig gewoon niet gedaan. Zelfs met mensen die geen mensen kennen die geen mensen kennen die geen mensen kennen die besmet zijn.

    Maar dus wel een redelijk verloren stuk namiddag dus, ja. Grmbl.

    ⁂

  • Leve TheCrafsMan

    ⁂

  • Mamamito

    Knippenplak van op de website:

    Al jarenlang doen wij als onderzoekers aan de KU Leuven en Histories vzw onderzoek naar vaderlijke stamlijnen en het mannelijke Y-chromosoom. Verre verwanten in directe vaderlijke lijn zijn immers makkelijk te vinden, ze dragen meestal dezelfde of zeer gelijkaardige familienamen. Verre maternale verwanten zoeken, is zo goed als onmogelijk, doordat de familienaam elke generatie verandert, vele amateurgenealogen onderzoeken ook enkel de vaderlijke lijn. Nochtans is de moederlijn en het mitochondriaal DNA dat enkel via moeder op kind wordt doorgegeven, even interessant voor de wetenschap. Het doel van MamaMito is om iedereen de basisbeginselen van genealogie aan te leren, de gegevens op te zoeken en in te geven. Op die manier zullen verre verwantschappen in maternale lijn tussen deelnemers gevonden worden. 200 bereidwillige koppels van verre maternale verwanten worden uiteindelijk uitgenodigd voor een mitochondriale DNA analyse.

    Ik heb de gegevens ingevuld die ik had, want gegevens invullen is leutig.

    Te beginnen bij de eerste persoon in mijn stamboom die leefde in 1920, mijn grootmoeder, is dit hoe ver ik geraak:

    1. Germana Michaella Sierens
      ° Aalter, 27/3/1912
      + Sint-Denijs-Westrem, 18/9/1991
    2. Maria Leonia Kesteloodt
      ° Bellem, 25/5/1877
      + Aalter, 6/4/1946
    3. Cooreman Seraphina
      ° Aalter, 24/8/1840
      + Aalter, 18/7/1923
    4. Eugenia Sonneville
      ° Oostrozebeke, 29/8/1795
      ° Aalter, 31/10/1847
    5. Rosa Struyve
      ° Tielt, 15/4/1760
      + Lotenhulle, 1/4/1816
    6. Anna Maria De Leersnijder
      ° Oostrozebeke, 1/2/1725
    7. Judoca Claus
      ° Oostrozebeke, 12/11/1696
    8. Jacoba Vroman
      ° Oostrozebeke, 4/3/1657
      + Oostrozebeke, 26/6/1722
    9. Judoca Delesplancque

    Mijn moeder en mezelf incluis, is dat 11 generaties. Ik vind dat gelijk niet slecht.

    Ze vragen op de website voor elke persoon telkens twee bronnen, en dat lukt. Behalve mijn grootmoeder (nog geen akten online, zelfs niet die van 1912) en van de allerlaatste, waar ik (voorlopig) alleen de naam van de de doopakte van haar dochter heb. Ziet: geboortes en dopen!

    Ik vind dat ook gelijk niet slecht. 🙂

    ⁂

  • Verbouwingen: de slaapkamer: beslissingen!

    Voilà voilà, de knopen zijn doorgehakt. De vloer was al gekozen, dat wordt een donkere wengé. De gordijnen hadden we al twintig jaar, lange zware bordeaux fluweelachtige dingen.

    Aan de muur waar ons bed tegen zal staan, komt er behangpapier, iets donker en druk en niet te braaf. De keuzes tot nog waren:

    En kijk, vandaag hebben we een bestelling geplaatst. ‘t Is niet eens een herhalend behangpapier geworden met vierkanten van 75 op 75 cm of van een meter op een meter, maar wel één grote lap van vier meter twintig meter op drie meter:

    We dachten eerst dat we blinkende witte kasten gingen nemen, en dan dat we grijsgroene kasten gingen nemen, maar uiteindelijk zijn het donkere fineer-dingen geworden.

    En als ik dan op een paar minuten tijd alles in elkaar flens in Photoshop, dan ziet dat er ongeveer zo uit:

    Donker en hopelijk gezellig. ‘t Is niet alsof we iets van design of zo afweten hé. We doen maar iets. 🙂

    ⁂

  • Nieuw audioboek van de maand

    Altijd een spannend moment: het nieuwe audioboek van de maand kiezen.

    Ik heb één token per maand, en ‘t is altijd wikken en wegen. Twee maand geleden was ik zeer content van Zen Cho’s Sorcerer to the Crown, deze maand was ik content maar niet extatisch content met het vervolg, The True Queen.

    Na veel zoeken en hemmen en hawen is het The Golem and the Jinni geworden. Ik heb letterlijk niet verder gelezen dan dit:

    Chava is a golem, a creature made of clay, brought to life by a strange man who dabbles in dark Kabbalistic magic. When her master dies at sea on the voyage from Poland, she is unmoored and adrift as the ship arrives in New York Harbor. Ahmad is a jinni, a being of fire, born in the ancient Syrian Desert. Trapped in an old copper flask by a Bedouin wizard centuries ago, he is released accidentally by a tinsmith in a Lower Manhattan shop.

    Romantisch! Denk ik dan. Leve romantiek! Dat, historische fictie/fantasy, een paar duizend reviews met gemiddeld 4.5/5 sterren, én dat het 19 uur en 42 minuten lang is, en hop. Morgen koop ik het met mijn blinkende nieuwe credit van Audible.

    ⁂