Niet te schatten: Ester is

Niet te schatten: Ester is plotseling ook aan het trainen geslagen. De koe. Bert was aan het oefenen op de grond, en zij komt met haar kruis boven zijn hoofd hangen om te vragen om er aan te beginnen. Tsssssss. Ze is zó aandacht aan het proberen krijgen. Maar als het erop aan komt, lukt het niet. En als ze moet pompen, moet Bert ze absoluut vasthouden of het lukt niet. Yeah right. De trut.

Straks Zelie naar school brengen

Straks Zelie naar school brengen zonder al te veel stress over op tijd op het werk zijn en de bus van 8u30 aan de Sphinx niet te missen. Heh.

En dan een beetje in de zetel werken, en dan om 11u weer aanzetten om Zelie te gaan halen, en dan naar Sint-Denijs samen met Zelie op bain de langue, en misschien boodschappen doen, en dan wat programmeren, en dan TV kijken, en dan gaan slapen.

Aaaaahh dat zal deugd doen.

Julie/Julia

Ik kan niet genoeg zeggen dat iedereen The Julie/Julia Project moet lezen.

Echt bijzonder boeiend, en vooral vooroordelendoorbrekend. Dat ze zoiets aandurft, proper. In ‘t kort: Julie gaat over een periode van een jaar de recepten uit Mastering the Art of French Cooking maken.

Ze slaagt er wonderwel in, én ze schrijft er bijzonder smakelijk over

I spent the better part of half an hour working the pig skin off the joint; when I got it off it looked like I was planning to make a woman suit.  Then followed the nearly unsuccessful and very much not pretty attempt to hack the shoulder into two pieces, one for the freezer (pork stew on spicy Thursday?) on for the pot.  Once I’d finally wrestled a piece free, I tied it up with kitchen twine until it vaguely approximated something that had not been torn to pieces by rabid dogs.  The chicken I cut oh-so-neatly down the middle, and put one half in the freezer.  The second half I rigged a sad little trussing for, ankle to wing.  As usual with trussed chickens, it looked a little naughty, only more so since it was cut in half too.

Haha, Warcraft III zet mannen

Haha, Warcraft III zet mannen aan de afwas:

lors du premier passage difficile (500 points à régénérer), j’ai donc lu et trié mon courrier (J’ai ainsi appris que mon cousin avait eu un enfant, tiens).
Au deuxième passage, j’ai rangé tout mon appart.
Au troisième, j’ai fait la vaiselle. Y’en avait un paquet, et pourtant mon perso n’était pas totalement soigné lorsque je suis revenu.
Au quatrième, j’en ai eu marre, j’ai foncé dans le tas et je me suis bêtement fait zigouiller.

Goeie muziek

‘t Was zeer goed, de musical-aflevering van Buffy. En er werd even gewag gemaakt van Yma Sumac. Mensen dat was lang geleden dat ik daar nog over gedacht had.

Vijf oktaven, kitsch als de beesten, maar ongelooflijk wijs, dat wel. Hier luisteren voor wie curieus is.

[audio:http://www.vuijlsteke.be/michel/Yma_Sumac-Ataypura.mp3]

Al die goeie muziek, tsk tsk. Nog zo’n monument: Korla Pandit. Mach-tig goed. Hameren op het Hammondorgel en ondertussen het publiek in zwart-wit hypnotiseren. Korte biografie hier te vinden, maar er is geen biografie nodig om het fantastisch te vinden. En vooral niet als de korte biografie niet de gehele waarheid zegt.

[audio:http://www.vuijlsteke.be/michel/Korla Pandit_Exotica 2000_01_The Magnetic Theme.mp3]

Mijn fascinatie voor Hitler is

Mijn fascinatie voor Hitler is weer op volle toeren aan het draaien. “What if” indeed:

Young Adolf?s bid to become an artist is a sorry, almost poignant episode of his biography, as well as providing one of history?s great ?what if?? scenarios. His early lonely infatuation with Wagner, the timid, characterless efficiency of his architectural drawings and paintings (sold at reasonable prices by friendly Jewish dealers), his rejection by the Vienna Academy of Fine Arts ? all these elements suddenly flipped into psychotic and paranoid resentment of a Bolshevist, Modernist, Semitic establishment.

[…]

He wanted grandiose, late-19th-century realism to flourish, but to his rage it somehow never did. His own insipid youthful efforts were not promoted ? in fact, he made embarrassed efforts to suppress them. Despairing of all schools of modern German painting, from the avant-garde to the blatantly fascistic, he came to prefer sculpture of a potently homoerotic flavour.  [The Spectator]