Naveena Shine geeft het op. Ze heeft 47 dagen op licht geleefd, zegt ze. Enfin ja, op water en licht. Enfin ja, op suikerwater met vitamines en licht. 

Ik kan mij in zó miserie werken door dingen te beloven en dan tegen deadlines aan te lopen, ge kunt dat niet geloven. 

Maar de allerbeste miserie is miserie waar het niet zo heel erg hard uitmaakt of het af geraakt of niet. Dingen waar geen mens op zit te wachten, en waar ik dan dagen en dagen en weken kan insteken, om er niets mee te doen. 

Zoals vanavond, bijvoorbeeld: het was barbecue met allemaal mensen op straat, maar omdat er teveel nieuwe mensen tegelijk waren was ik naar binnen gevlucht, en toen zag ik een stapel boeken liggen, en toen dacht ik *lamp gaat aan boven hoofd* hey, en als ik nu eens een stamboom zou maken van alle personages in A Song of Ice and Fire, zou dat geen goed idee zijn? 

En toen was het plots vier uur later, en heb ik bij de tweehonderd namen in een boom zitten en zit ik te kauwen op de mierenhoop vol Freys, en zie ik al dat ik hier éél veel tijd mee ga kunnen verdoen. 

Ayep. 

Papa?
Ja?
Ik heb nog nooit een kookaburra zien lachen.
Euh… OK. En hoe kom je daarbij?
Oh, zomaar.

Papa?
Ja?
Weet jij waarom ik altijd twee blikjes Ice Tea meeneem naar de tekenles?
Euh neen?
Gewoon, voor een vriend.

Conversaties met Louis: random.

Ik heb daarnet de vloerverwarming van het achterhuis aangezet. 

Omdat dat tegenwoordig weer kan, en het al bijna een jaar geleden was dat het kon: de chauffage en de circulatiepomp en de boiler en alles — allemaal weer in staat van werking. 

Vandaag ook een fijne bijeenkomst gehad met de meneer die onder meer de muur van onze keuken gaat insmijten. En maandag zitten we samen met de meneer die onze nieuwe vensters gaat maken, en bestellen we daar en dan al het nodige. 

En van zodra die vensters gemaakt zijn, kunnen we de rest van de verbouwingen ook doen. 

Pfoei. 

Ik heb geen idee wat ik met mijn geld moet doen. En het moet op vóór het einde van de maand. 

Ik vind eco-cheques eigenlijk vurtigheid, wat moeten we nu in ’s hemelsnaam kopen? Tips, iemand? 

Ik krijg gelijk koude rillingen van dit filmpje. 

Hm.

De leraar geschiedenis zal het weer mogen uitleggen:

Voor de rest ziet het er wel spectaculair uit, daar niet van.

Ik ging voor de x-de keer in discussie gaan, maar toen zei ik sod it, ik heb dat allemaal niet nodig, discussiëren om het discussiëren.

Ik ging mij voor de zeerveelste keer engageren om iets te doen voor mensen waar ik het eigenlijk zelfs niet eens mee eens ben, en proberen om ze op een ander gedacht te brengen, maar toen zei ik sod it, ze wisten op voorhand dat ze hun gat gingen verbranden, ze wisten op voorhand dat er blaren gingen zijn, ze wisten op voorhand wat eraan te doen, en nu zijn ze verbrand, wel: dat ze op de blaren zitten. 

Ik las tekst na tekst op het internet en op de gazetten waar ik vanbinnen in een onheilige furie van verontwaardiging spontaan in zelfontbrandingsmodus ga, en ik zou willen fulmineren en tieren en roepen, maar toen zei ik, ah what the fuck, wie zit eigenlijk op mijn opinie te wachten? 

Eens gewoon consequent zeer lang aan een stuk nee zeggen en sod it, da’s misschien een idee.

Ik heb nog boeken te lezen en films te zien en series te bekijken. Misschien als ik de wereld met grust laat, dat de wereld mij ook met grust laat. 

Ik heb in uitgesteld relais de Ter Zake-uitzending van gisteren gezien, waar Ben Weyts als een zwart-gele zichzelf tegensprekende gieter afging in een debat met — of all people — Bart Somers. Over — of all thema’s — confederalisme. 

Echt waar: een debat tussen Ben Weyts, de immer monkellachende bijna gezalfde troonopvolger van Bart De Wever (de moegetergde, veelgeplaagde, alles voor de zaak opofferende Bart De Wever, leeggezógen door de mainstream media, geviseerd door iedereen) over de core business van zijn partij, met Bart Somers van Open VLD, een partij die als we de peilingen geloven op sterven na dood is, die net ogenschijnlijk koers heeft veranderd van confederalisme naar federalisme. 

Bekijk en lach. 

Bart Somers veegt de vloer aan met Weyts, die bijna meelijwekkend op talking points probeert terug te vallen. Om duimen en vingers bij af te likken.

Ik ken die nog van als hij nog Dougie Howser was!

Zonder wat dan ook te doen, en in relatief in orde gezondheidstoestand, een volledig weekend niets. 

Vanmorgen met de boterkoeken naar buiten getrokken, tafel op plankier gezet, zetels errond, en dat was het dan qua activiteit. 

Deel drie en vier van A Song of Ice and Fire zijn er doorgeraakt, vandaag. 

Geen nieuws of Zevende Dag, geen mails of niets — ’t is dan ook pas nu dat ik hoor dat Iain (M.) Banks is komen te gaan. Ik denk dat ik zijn boeken maar eens herlees, als eerbetoon. 

Vanmorgen over en weer naar de kookwinkel, en dan thuis toegekomen, geconstateerd dat het goed weer was, de plooizetel buiten gezet, drank erbij, en boek gelezen. 

Voor middageten het Chinees/Thai gedoe van twee dagen geleden nog eens in de wok gekieperd, met wat groene curry en een paar gepocheerde eieren en een toast erbij, en dan de rest van de dag blijven zitten en een boek gelezen.

Zelie zat naast mij haar examen Grieks te studeren, Sandra en de andere kinderen waren naar een verjaardagsfeest in Oudenaarde. 

Avondeten: pizza besteld op het internet. 

En dan de rest van de avond blijven zitten. 

Ik ben een beetje verbrand, maar ’t kan mij allemaal niet schelen. Ik heb een boek uitgelezen en een deuk in een tweede boek geslagen. En ’t was al heel lang geleden dat ik nog eens had kunnen lezen. 

Allemaal zo verkeerd niet, de zomer.