Zo wijs, er zat in één of ander smurfending met allemaal spelletjes een cijferraadsel:

vier vogels is een hartje
grote smurf en een vogel is een hartje
grote smurf en een hartje is veertien

hoeveel is een vogel? en een hartje? en grote smurf?

Ik vond het eigenlijk wel goed dat Anna dat kon oplossen. Niet verkeerd voor een net zevenjarige, peis ik dan. 

Vanmorgen zat er een reclameboodschap van onze keukentoestelleverancier in de mailbox: dat er een promotie is voor Fresco’s van Irinox. 

Irinox is een Italiaanse producent van koeltoestellen. Blast chillers en shock freezers en zo, van die toestellen die zeer snel afkoelen (waardoor het eten niet uitdroogt) en zeer snel invriezen (waardoor er geen grote kristallen ontstaan die alles tot pap maken bij het ontdooien). 

Voor profs, natuurlijk, ik wil niet weten hoeveel zo’n toestel kost. Zelfs het goedkoopste en kleinste model kost ongetwijfeld een arm en een been.

Ze hadden al een tijdje een “voor thuis”-versie, maar zelfs die toestellen zijn, ahem, iets aan de dure kant: rond de 4500 euro voor een Irinox Freddy. 

Maar kijk, nu hebben ze ook een “budget”-dink, zo groot als een grote microgolfoven. De Irinox Fresco doet:

1. Snel afkoelen naar 3°C (warm eten in het ding, even later: afgekoeld eten klaar voor in de koelkast). 
2. Snel invriezen naar -18°C (vers voedsel snel invriezen zonder ingrijpende smaak- of textuurveranderingen)
3. Gecontroleerd ontdooien (nooit meer half-gekookt wegens in de microgolf ontdooid, tot moes gepapt wegens op het vuur ontdooid, of uitgedroogd met een plas water errond wegens een dag in de koelkast ontdooid)
4. Flessen afkoelen (oei! de rosé stond niet in de frigo!)
5. Koken aan lage temperatuur (een rosbief: 48 uur aan 55°C)
6. Brood en zo laten rijzen (niet te warm, niet teveel wind, niet koud)
7. Eten opwarmen (spaghettisaus ’s morgens bevroren in het ding steken, op diepvries laten staan en dan gecontroleerd laten ontdooien, en dan warm maken, zodat er tegen 17u45 gegeten kan worden)

Echt om naar huis te schrijven van elegantie is het ding niet, helaas: 

…maar bon, het zou weg zitten in een kast, dus zo erg is dat niet. De prijs is toch nog even slikken, maar met twee jaar ecochecques van zowel mij als van Sandra, zou de pil een beetje verguld kunnen worden en min of meer behapbaar worden. 

En ’t is niet dat het een toestel zou zijn om daar te zetten en dan nooit te gebruiken:

• Elke dag koken voor zes man, da’s een garantie voor zeer vaak overschot. Die dan liefst afgekoeld wordt voor later, of die in de diepvries gaat. 
• Veel in de diepvries steken, betekent ook: veel ontdooien. En als het in één moeite kan ontdooien en opwarmen: wahey!
• Koken aan lage temperatuur: ik zie dat helemaal zitten, sous vide-achtig koken. 
• Flessen snel afkoelen: IK WIST NIET DAT DAAR EEN TOESTEL VOOR BESTOND EN NU IS MIJN LEVEN NIET COMPLEET TOT IK HET HEB.

Maar het is mij nog niet allemaal duidelijk, dus we gaan eens een afspraak maken met onze keukentoestelleverancier voor een demonstructie en Q&A. Q’s zoals daar zijn:

• Kan dat in een kast met een halve centimeter over aan weerszijden? 
• Hoe zit het met dat traag koken: kan ik er een bak water in zetten en dan sous vide koken, of is dat niet de bedoeling? Als ik er gedurende twaalf uur een biefstuk in steek, droogt dat niet uit? 
• Snel afkoelen, snel invriezen: hoe snel is dat precies? En hoe warm mogen de dingen zijn die ik erin steek? 

Maandag eens een afspraak maken bij die mensen. 

Hoera, vakantie!

Helaas, dingen te doen. 🙁

Maar Anna had daarjuist wel vriendinnen op bezoek — twee meisjes uit de straat, blijkbaar, waar ze vorige vakantie ook al mee gespeeld had. En Louis had een vriendje van op school op bezoek. 

’t Is wel redelijk flagrant hoe verschillend onze kinderen zijn van elkaar: de ene hopla mee en in het park gaan spelen, de andere na een tijdje in een hoek een boek aan het lezen.

Niet dat daar iets mee mis is, trouwens. Oh, en à propos: mocht ik tijd hebben om te schrijven en goesting hebben om controversieel te doen, ik zou mij pagina’s lang kunnen opwinden over mensen die geen of weinig kinderen hebben, en die dan denken dat ze opinies moeten hebben over kinderen in het algemeen. 

Zoals bijvoorbeeld zonder enige twijfel het soepkieken bij Disney dat dit op zijn/haar geweten heeft:

Disney pls.

Ik ken gouverneur Briers niet, en ik ben ervan overtuigd dat hij met die treinhistorie in Wetteren zijn uiterste best doet in moeilijke omstandigheden. Roeit met de riemen die hij heeft, communiceert zo goed als hij kan, en dat het ook zijn schuld niet is dat er soms wat conflicterende dingen de wereld ingestuurd worden. 

Ik ben er verder van overtuigd dat hij een goede gouverneur kan zijn, dat zijn ervaring bij het Festival Van Vlaanderen méér dan relevant is, en ik geloof hem graag op zijn woord als hij zegt dat hij geen N-VA-creatuur is. 

Maar omdat ik een gemene mens ben met een slecht karakter, stel ik me wel eens een wereld voor waar de politieke situatie net een beetje anders was geweest. En dan vraag ik me af wat de reactie van sommigen zou geweest zijn. 

Beeld u eens in dat sp.a na wat getouwtrek een meneer zou tot gouverneur gebombardeerd hebben met tot dan toe enkel ervaring als “übernetwerker” in de culturele sector (“Onvermoeibaar speurend naar nieuwe opportuniteiten en samenwerkingsverbanden. En vooral: naar nieuwe fondsen.”) Ervaring opgebouwd omdat de vader van de meneer (een ridder, zowaar) het Festival Van Vlaanderen opgericht had en zijn zoon het zo ongeveer geërfd heeft. 

En beeld u dan in dat zoiets als die ramp in Wetteren gebeurt, en dat de kersverse gouverneur-van-écht-niet-sp.a-signatuur doet wat deze kersverse gouverneur-van-écht-niet-n-va-signatuur doet.

Die slechte mens in mij moet dan altijd aan Ben Weyts denken, grijnzend als een vos die stront eet uit een staalborstel. En hij kan zich de interventies in de commissies en de parlementen, in de opiniestukken en op de Twitters, op café en op TheFacebook zó voor de geest halen. 

Er kwam vandaag op het werk een nieuwe klant langs, die opleiding moest krijgen.

Tot het moment zelf wist ik niet met hoeveel ze zouden zijn of in welke taal het te doen zou zijn — met één, en in het Frans, bleek.

Qu’à cela ne tienne: veel maakt het mij niet echt uit. Hoe meer mensen er zijn, hoe langer het duurt, da’s al. En waar het met twintig man drie uur zou kunnen geduurd hebben (zeggen wat ik ga doen, tonen dat ik het doe, zeggen dat ik het gedaan heb, kijken of iedereen nog mee is, vragen stellen om te zien of ze nog mee zijn, vragen om het eens zelf te doen, wachten op de onvermijdelijke vragen), was het hier op een uurtje gepiept. Inclusief koffie zetten.

Spijtig, vond ik eigenlijk.

Ik denk dat ik dat echt wel graag zou doen, les geven. Zelfs als het maar een miniem percentage van de leerlingen zou zijn die geïnteresseerd is.

Pietje Bell. En hoe moeilijk ik het ermee had dat hij ouder werd. Op zeven boeken van De Vrolijke Bende en straatondeugendheden journalist worden, naar Amerika gaan, terugkeren, trouwen en vader worden van drie zoons. 

Voor de rest was het hier een raar weekend, met twee voetbaltoernooien van Jan en een optreden van Zelie en geen van alledrie drie activiteiten gezien maar thuis gebleven. 

Van hot naar her op zaterdag, onverwachts in de zon buitenshuis op zondag. 

Het leven is helemaal in slow motion gegaan, heb ik de indruk. 

Wij hebben hier elke week gekeken naar The Voice Van Vlaanderen, en wat mij betreft mocht de finale tussen Paulien en Matthys gaan. Helaas: die twee stonden al in de halve finale tegen mekaar. 

Maar hey: de beste heeft gewonnen. 

Ik las in de ontwerptekst van het Innesto-congres van de CD&V één van de dertig aanzetten van maatregelen om het onderwijs te versterken:

CD&V wil de duur van de zomervakantie inkorten van negen tot zes weken. Sterke zowel als minder sterke leerlingen hebben baat bij iets minder lang weg te blijven van de schoolbanken. De eerste groep mist uitdagingen. De tweede loopt een grote achterstand op tijdens de vakantie. Daarnaast schept een kortere zomervakantie ook meer ademruimte in de loop van het schooljaar (bv. voor stageperiodes, leerzorg, sport, extra verlofdagen tijdens het jaar).

…en mijn allereerste gedacht was: yeah right, dat leraars twee weken zomervakantie gaan willen afstaan. 

Ik ben een gemene en slechte mens. 

Er stond plots een Hollander op mijn plankier. Hij brabbelde mij iets toe, ik begreep er geen knijt van. 

– Puh-don mneejhr, ut-bell foowe?

– U zei? Het wat?

– Het bell fooh-e.

– Bel wat precies?

– Foor. 

– (denkt frenetisch na) Ah, het Belfort!

– Jwel mneejhr, het bell foooowe.

– (Belfort, Belfort, kak, hoe geraak ik daar het snelst?) U gaat best hier de straat uit, dan links, dan rechts en de brug over het water, meteen links, en dan komt u er op uit.

Toeristen content maken met duidelijke richtingaanwijzingen, dat is mijn lang leven. 

En dan denk ik even na, en pak ik meteen mijn hele boeltje in en verhuis ik naar binnen: ik realiseer me dat ik eigenlijk beter had gezegd u keert best terug, dan rechts, meteen weer links rechtdoor tot aan de kerk, en dan langs de kerk de Belfortstraat naar boven. 

Dat dat de weg naar het Belfort was, en dat wat ik gezegd had de weg naar het Gravensteen was. 

Niet expres gedaan! Maar wat willen ze ook, als ze mij aanspreken in een taal die ik nauwelijks begrijp! Zo een mens nerveus maken, het is eigenlijk hun eigen schuld! Serieus, kunnen ze geen telefoon met GPS of zo kopen, verdomme?

En nu moet ik heel de avond binnen zitten, voor het geval dat ze nog zouden terugkeren, dedju. 

De Kölner Stadt-Anzeiger is niet mals:

“Unsere Väter, unsere Mütter” ist ein TV-Hype ohne neue Erkenntnisse und mit einem zweifelhaften moralischen Unterton, den man trotz aller ernsthaften Versuche, den Opfern die Empathie der Zuschauer zu sichern, nicht überhören kann.

Er lautet, zusammengefasst: Wir Täter hatten’s auch nicht leicht.

Ah, the self-hating German, altijd leutig. 

Be that as it may, ik vond het een wreed schone serie. En ik ben een beetje verliefd op Miriam Stein. 

Louis had een aflevering van Game of Thrones gezien. Hoera! zei hij, die dwerg is gevangen genomen!

(Tyrion Lannister, gevangen genomen door Catelyn Stark terwijl hij van het noorden naar het zuiden aan het reizen was en zij van het zuiden naar het noorden.)

Waarom? vroeg ik. Omdat hij die jongen had proberen vermoorden. (Bran Stark, die lam in bed lag nadat Jaime Lannister hem van een toren had gekeild nadat Bran Jaime met zijn zus had zien vozen.)

En hoe weet Catelyn dat Tyrion de schuldige is? wou ik weten. Omdat die moordenaar de dolk van die dwerg had gebruikt.

Jamaar, als gij iemand zoudt willen laten vermoorden en het zou niet mogen uitgekomen dat gij het waart, zoudt gij dan uw dolk meegeven aan de moordenaar?

En hoe weet Catelyn dat het de dolk van Tyrion is? Ah, omdat Littlefinger het haar gezegd heeft? En hoe zou Littlefinger dat weten? En waarom zou hij dat aan Catelyn zeggen?

Ik voorzie nog menige fijne discussie, in de nabije toekomst. Over eer en ethiek en moreel gedrag en wat goed en verkeerd is, bijvoorbeeld: zijn de onbuigzame principes van de Starks echt zó goed? Als je ziet wat er Eddard en zijn familie overkomt omdat hij weigert aan realpolitik te doen? Als je ziet wat het gevolg van Robb’s houding ten opzicht van Rickard Karstark is?

En gegeven wat we weten: waarom zou het slecht zijn dat Jaime de koning vermoord heeft? Is Kingslayer en eeuwige schande wel een eerlijke beoordeling en een eerlijke straf voor wat hij deed (als zeventienjarige nota bene)?

Vingers heel, héél erg hard gekruisd dat hij de boeken wil lezen, als hij door het eerste seizoen is.

Helaba! Wat zegt mijn kalender? Het is verdorie al eind april! Dat wil zeggen dat ik nog eens recht heb op een aflevering Zelfbeklag Voor Gevorderden! Nog goed, want het werd een beetje nodig. 

Zaterdag was het schoolfeest-slash-opendeurdag. Ik heb er een stuk van de namiddag rondgelopen, en dan ben ik zo snel als mogelijk naar huis gegaan, en in bed gaan liggen van de pijn en alles. Een paar uur later uit bed gekropen, en dan natuurlijk niet meer in slaap geraakt tot vér in de nacht. 

Zondag geradbraakt opgestaan, maar ook: zondag was het communiefeest bij familie. We zijn er de hele namiddag geweest, en dan naar huis, en pillen beginnen pakken tegen de Specifieke Pijnen. Niet meteen naar bed, want ik had nog niet genoeg gedronken voor de pillen. En dan niet meer in slaap geraken, natuurlijk, ge ziet dat van hier. 

Om twee uur dertig in slaap gesukkeld, om drie wakker, om vier uur wakker, om vijf uur wakker, en dan blijven liggen tot kwart voor zeven, en wakker met te voorspellen misselijkheid en alles. Nog wat pillen gepakt, omdat dat nu eenmaal moet, zelfs al zijn het de pillen die misselijk maken. 

Vanmiddag nog eens pillen genomen, vanavond opnieuw, en kijk: ik kan bijna beginnen aan nog een nacht niet slapen.

En ondertussen gaat de wereld voorbij, en blijf ik stil staan. Misselijk in de zetel, misselijk in de bureaustoel, misselijk in bed. Moe, wakker, pijn, slapen, wakker, slapen, wakker, pillen, pijn, slapen, wakker, pillen. Lather, rinse & repeat. 

En jazeker, dokter arts had dat al jaren geleden gezegd, dat het niet ging beteren en alleen maar ging slechteren, maar toch: zo. tegen. dat. dat. steekt. Alles is kapot, en het gaat alsmaar meer kapot. En dingen die vorig jaar nog werkten, doen dat nu niet meer, en volgend jaar zullen er dingen niet meer werken die nu wel nog min of meer dienst doen. 

En voortdurend, en heel de tijd. Things fall apart; the centre cannot hold. 

Kak.