Olé olé, ‘t is begonnen.

Sertab zingt nog eens dat van verleden jaar, en ze ziet er niet uit. Een afgrijselijk kapsel (geblondeerd bordkarton), een mislukte combinatie van westerse en oosterse kledij (afzakkend corset, niet passende bh, vieze broekrok), die iets later blijkt te morphen in een rok en een afgevallen korset. Eh tiens, nu staat het pdium vol met derwishen. En zet Sertab het op een krijsen.

Tja, ‘t moet uw ding zijn.

Hopla, de eerste al: Spanje. Kijk eens aan, een Spanjaard, zoveel is wel duidelijk. Een Schone Mannemens, die ongetwijfeld zijn borsthaar geschoren heeft. Niet mijn genre, en het liedje ook al niet.

Oostenrijk. Drie kerels in boysbandformaat. Du bist. Ah kijk, en al direkt vals gezongen. Next!

Noorwegen. Ho-hum. Veertien in een dozijn.

De eerste van de drie Belgische inzendingen: Frankrijk. Niet mijn ding.

Servië en Montenegro: Raspoeting met fluit opnieuw. En de juffrouw met het rockabilly-kapsel. Niet slèkt.

Malta. Eikes. Gimmicky, lachjes, mengeling belcanto en viezigheid, blech.

De tweede Belgische inzending: Holland. Niet zo slecht, maar ook niet mijn ding. Pfff ‘t is een saai songfestival vandejaar. Geen zeer goeie en geen zeer slechte tot nog toe.

Den Duits. Dat ik dit zeg, ‘t is wat, maar: geen Eurovisienummer. En de micro staat niet luid genoeg. En hoe achterlijk is dat: een voorwaartse comb-over.

Albanië is nog altijd wat het vorige keer was, maar er is weer iets met de micro aan de hand. Of ze zingt niet goed natuurlijk. En haar kledij is nog altijd afgrijselijk. Correctie: als ze luid zingt, is het goed, als ze zacht zingt is het niet goed.

Oekraine. Een heel mooi meisje, maar het nummer steekt mij al tegen.

Croatië. Jongens, weer van hetzelfde. Zo saaaaaai!

Te vroeg geklaagd: Bosnië-Hercegovin’s In De Disco. Machtig. De zanger, een soort Plastic Bertrand voor beginners, heeft geluisterd naar het commentaar bij de halve finale en verbergt deze keer zijn kiekenborst. Nog altijd drie mooie madams, nog altijd een fijne nummer.

Eventjes onderbreking, en dan nu: België!! Weer iets vies met die micro aan de hand, maar bon. Sandy doet haar best. Eens naar BBC zappen om te zien wat Wogan er van vindt. Niets speciaals gezegd.

Het Russisch meisje zit op allemaal gekleurde mannen. Blauw, rood, groen, paars. Weird. Slecht liedje, en de techniek is nog altijd kapot: de klank zit helemaal verkeerd.

Macedonië. Meer van hetzelfde. Ik ben er niet aan.

Griekenland. Een vent met gescheurde jaren 80-jeans. Niet voor mij.

IJsland. Veel roepen en schreeuwen, en ook niet voor mij. En dat verkeerd afgesteld staan van de microfoons begint mij serieus op de zenuwen te werken.

Ierland: nog meer eenheidsworst. Jezus het begint mij tegen te steken.

Polen. Een lelijk kleed, maar wel een ontieglijk mooie juffrouw die erin zit. Het liedje is ook niet veel soeps. Maar wel een mooie zangeres.

Verenigd Koninkrijk. Tja. Nog maar eens diezeflde ballad die al duizend keer gezongen is.

Cyprus, dat was die juffrouw die mooi zong maar een lelijk kleed aan had. Het mooiste gezongen liedje van het hele festival.

Turkije doet iets punk/ska-achtigs en ‘t is wel wijs. Het meest wijze liedje tot nog toe.

Roemenië. Zó’n gemeen wijf!

Zweden. Ook een gemeen wijf. Ze lijkt op Helena Christensen, en dat is in mijn boek al meteen een negatief punt. Met haar varkensogen.

En ‘t is al gedaan! Ik denk dat Oekraine gaat winnen.

Mag ik on the record gaan met de boodschap dat die Oekraiense mij kan krijgen? Een schoon meiske voorwaar, en zelfs met die beestenvellen zou ik niet benauwd zijn er mijn velo tegen te zetten, mutatis mutandus, ceteris paribus, etcætera.

Och, en nu ik er toch over begonnen ben: meer over de juffrouwen van de halve finale. <mode=”vieze_ouwe_vent”>

Litouwen trekt op niets (van liedje toch), maar de juffrouw mag er ook zijn. Spijtig van de Mariah Carey-fiorituurtjes op haar stem. En dat ze vals zong. Schone juffrouw, dat wel.

De juffrouw van Albanië is het levend bewijs van de Zesde Wet Van Vuijlsteke: een juffrouw moet al heel mooie armen hebben om te staan met een kleed zonder mouwen. O ja: en als je donker donkerzwart haar hebt, dan misstaat wellicht een toefje fond de teint niet als je je armen per se wilt opheffen. Five o’clock okselshadow is niet appetijtelijk.

Het meisje van Cyprus, zestien, zingt enorm mooi, maar misschien is het zo geen fantastisch idee om een buikvariant van een boob tube aan te doen. En de resulterende rolletjes te beaccentueren met een gouden ketting. En Wet Zes natuurlijk ook.

De voormalige joegoslavische republiek van Macedonië stuurt een vent, hé bah wat voor manieren zijn dat nu? Een paar strakke Robert Palmer-wijven in de achtergrond maar geen fijne vleeswaren in zicht.

Slovenië heeft een juffrouw gestuurd die dringend een paar boterhammen nodig heeft. Schone benen en zo, maar die armen: ack! Als ze hier zou langskomen: juffrouw, mager is geen automatische garantie voor mooi! Spiertonus telt ook voor iets, anders hangt dat vel daar maar wat te wapperen hé.

De naam van de Estse groep is “meisjes”, dat kan al niet meer mislopen. Vijf zijn het er, en ondanks een Kabouter Plop-Sirtaki-choreografie, zien ze er niet onappetijtelijk uit. Ik heb geen idee waar ze het over hebben, maar hun enthousiasme is aandoenlijk.

Kroatië stuurt ook een man, hoe is dat mogelijk? Won’t they think of the children? Twee backingvocalistes, maar die komen niet echt in beeld. Mbeh. Misschien maar goed ook, ze zien er uit de verte al niet goed uit.

Denemarken óók een vent! Dju toch! Ook twee dames in de achtergrond, maar redelijk muf. Pff.

Servië en Montenegro. Een raspoetinfiguur met een dwarsfluitachtig iets. En verdorie nóg een man. Het begint afgezaagd te worden.
Hola! Te vroeg gesproken! Een zeer mooie violiste. Met een heel mooi off-the-shoulder kleedje in iets dat er verdacht als wilde zijde uitziet. Te kort in beeld, en ik heb ook mijn twijfels over de haarsnit, maar toch fijn.

Bosnië-Herzegovina doet, zegt Bart Peeters, valse-nichten-disco die er zó over is dat het er misschien weer wel ín is. Ze hebben zowaar een fitnessmodel staan dansen. Takkoord, een beetje gemeen, maar ze doet absoluut geen pijn aan de ogen. Voor wie zijn vrouwen graag met wat spieren ziet. En in bikini. Twee andere dames staan er ook wat te schudden, ook niet lelijk.

Holland. Twee gasten. Blech.

Voilà. ‘t Is gedaan. Eén parting shot: gegeven dat de presentatrice geen borsten en geen taille heeft, is het geen goed idee om het type kleed aan te doen dat ze aan heeft.

En wat de bedoeling is van de entr’acte, een soort mengeling van riverdance met french cancan, is mij ook niet geheel duidelijk. En bij een aantal van de mensen die aan de vertoning meedoen, gaan ze achteraf de glimlach operatief moeten verwijderen.

</mode=”vieze_ouwe_vent”>