Ploef, weg

Had ik vandaag al iets op mijn weblog geschreven, vroeg ik me af. Ik had er geen idee van.

Vanavond zat ik bij mijn ouders. Ik was er toegekomen en ik wist dat ik vandaag zeker twee dingen gedaan had op het werk, maar tegen dat mijn broer er was, wist ik er maar één meer. En toen moest ik heel hard nadenken, want ik wist geen van de twee meer.

Even maar, want dan wist ik het weer.

Toen ik bij mij thuis kwam, moest ik heel hard nadenken, want ik wist het weer niet meer (pro memori: gewerkt aan een wiki, gewerkt aan een offerte).

Ik werd vanmorgen wakker en het was in mijn hoofd vrijdag. Ik was er helemaal zeker van dat het morgen weekend was.

Ik las deze middag een e-mail dat iemand woensdag op bezoek zou komen, en ik was ervan overtuigd, echt honderdvijftig procent van overtuigd, dat het vandaag woensdag was.

Vanavond deed ik, zuiver per toeval eigenlijk, mijn werkmail open (tijdens een hoop ik niet vergeefse poging om in mensentaal het verschil uit te leggen tussen emailadres, browser, mail client en mail server), en daar zat een confirm is voor een tentative van donderdag in Gent en een cancel voor dezelfde tentative voor woensdag in Gent. Ik wist van haar nog van pluimen dat er een kans was dat ik morgen niet naar Brussel moest gaan. Voor hetzelfde geld stond ik morgen en was mijn meeting in Gent.

Morgen zijn er dingen te doen op het werk, maar ik weet niet wat. Vandaag zijn er dingen te doen thuis, maar ik weet ook niet wat.

De wereld is niet in zijn haak. Vakantie zit er voor iets tussen. Iets.