Een mens maakt iets mee als hij buiten komt.
Plaats: tussen het Baudelopark en de Leie. Dramatis personae: een beeldschoon meisje, tussen 17 en 21 jaar oud, van noord-indisch achtig uitzicht, en een Vieze Vent, leeftijd 25 plus of min 5 jaar, niet meer gewassen en van kleren ververst sinds vorig jaar Pasen, en scheef van de zattigheid.
Meisje: “nee! ’t is niet meer gelijk dat ’t was! ’t is helemaal anders!”
Vent (lallend): “da is nie waar, d’er is niets veranderd!”
Meisje: “NEE! ‘T IS NIET MEER GELIJK DAT ‘T WAS!”
Vent: “ja, awel, ’t is al goed! geef mij die pint!”
Meisje: “Nee! Schooit in ’t vervolg zelf om uw pinten!”
Vent: “Alle gauw, geef mij die pint!”
Meisje: “Laat mij gerust! Waarom moe ‘k ik altijd schooien? ’t Is mijn pint!”
Vent: “jaja, ’t is al goed, ‘k heb het verstaan! maar komt nooit niemeer in mijn gebuurte!“
Meisje: “ik wil u zelfs niet meer zien!”
Ik was met de fiets, en ik kon niet trager rijden dan ik al deed. En om nu speciaal rond te rijden, dat zag ik niet zitten.
Misschien zou ik ook gelijk Brusselmans dag in dag uit op het terras van de Aspendos moeten zitten, wie weet wat voor romans ik wel niet zou kunnen schrijven!
Reacties
5 reacties op “Een mens maakt iets mee”
Ach Brusselmans, ik zou daar graag een keer een pint mee gaan pakken. Ah nee, dat gaat niet. Allé, ne platte water mee gaan pakken dan. Ne vriend van mij is eens bij een schooluitstap (in Gent) gaan bellen bij Brusselmans, en hij heeft er zo wa mee staan babbelen en zo. Ikzelf was er ni bij maar 3 andere gasten wel dus tzal wel waar zijn geweest. Naar’t schijnt dus een zeer vriendelijke kerel “in’t echt”.
Herman Brusselmans is een zéér vriendelijke mens in ’t echt. Hij heeft jaren gerepeteerd waar ik vroeger werkte, en als ik hem zie en ik zwaai goeiendag, zwaait hij nog altijd terug.
Hij heeft mijn broer een keer of twee gezien op mijn vorig werk, en toen hij hem in de FNAC ooit eens tegen het lijf liep, heeft hij ook vriendelijk goeiendag gezegd.
Brusselmans = sympathieke mens.
nu eventjes Brusselmans’ stoere mens imago kompleet naar de kloten helpen: hij is dus inderdaad onwaarschijnlijk vriendelijk en bedeesd. ben hem (eigenlijk een paar keer) tegengekomen op het vorig werk van michel waar hij oefende met zijn drumsdingesmaschien en telkens als hij binnenkwam was dat alsof hij tegen iedereen goeiedag moest zeggen, of hij zou hem niet goed voelen, denk ik. zeer fijne mens. echt.
Och dat imago had hij al lang zelf naar de kloten geholpen in zijn recente tv-optredens. Hij heeft bij AanTafel geweest en daar vertelde hij over hoe hij als zielig bibliothecarisje aan de drank is geraakt en zo. Ze toonden beelden van het café waar hij in die periode kind aan huis was, en na het filmpje had hij begot tranen in zijn ogen van ontroering, de loebas! Reminds me: moet dringend weer eens in de bibliotheek een paar van zijn boeken gaan halen, en dan vooral die uit de Guggenheimer-reeks.
Ik heb er nog nooit iets van gelezen, maar het i inderdaad een Fijn Mens.