Shit, is ’t al halfvastenfoor? Dat wil zeggen dat ik eigenlijk dus al aan het blokken zou moeten geweest zijn!

Ik krijg er echt waar, meer dan tien jaar na dato, nog altijd soms nachtmerries van, van zodra het een beetje minder snel donker wordt: heb ik al mijn notities kunnen kopiëren van ijverige studiegenootjes? Weet ik wat er allemaal gekend moet zijn? Zal ik er deze keer dan toch maar nu aan beginnen, in plaats van dan?

Uiteindelijk, in vergelijking met het leven in ’t echt, stelden die examens op de universiteit, en a fortiori op school, eigenlijk niet zoveel voor, achteraf bekeken. Stom dat ik er toendertijd zo weinig voor gedaan heb. Stom stom stom.

Oh well, gedane zaken.

…maar dat de halfvastenfoor weer aan de Blaarmeersen is: gaat daar nu wel volk naartoe? Ik kan het me eerlijk gezegd niet inbeelden. Misschien moeten we er eens met de koters naartoe gaan, volgend weekend of zo.

Ah nee, nu ik eraan denk: volgend weekend zitten we in Finland. Weekend daarna dus.



Reacties

4 reacties op “Foor”

  1. Welja, het zal dan bij herinneringen blijven. Want met Bologna is de halfvastenfoor misschien wel het moment voor studenten om uit te blazen na de examens van het 1e semester. Tenzij je natuurlijk masochistisch ben aangelegd…

  2. Als het doorgaat aan de watersportbaan, waarom staan de woonwagens aan het sint pietersplain? Om de files nog wat te vergroten of wat?

  3. En dan die afwegingen onder elkaar, wil “blokken van zodra de foor staat” zeggen dat je moet beginnen van zodra de woonwagens verschijnen, van het begin van de foor zelf, of is beginnen tegen het einde van de foor ook nog goed…

    Ik herinner me je blokschema’s nog. Niet die schema’s die de meesten van ons hadden (zoveel dagen over dat vak enz., zowat dagelijks aan te passen), maar je statistische info achteraf, waarin je had opgetekend hoeveel uren je had geblokt, geslapen, gegeten enz. Als ze klopten, en ik ben geneigd te denken dat dat zo was, was je redelijk freaky bezig.

    Ah well, now are the days. Zie niet om en doe het goede.

    Eva

  4. A little OCD never hurt no-one 🙂