Allez ju, stokkentijd weer. Van bij i. doorgekregen, en ’t is geen evidente deze keer.
Omschrijf jezelf in 5 woorden.
Veel te veel goeie voornemens.
Wat vind je mooi aan jezelf?
Niets. Helaas. Op dat vlak: self-loathing lickle bugger, me.
Hoe voel je je op dit moment?
Onverwacht goed. Ik heb mij altijd slecht gevoeld als de zomer eraankwam (warm, zweten, bah), maar ik ga er deze zomer geen last van hebben. In het onmiddellijke nu: nauwelijks uitgeslapen wegens véél tel lang (en dan nog onverrichterzake) achter Van Cleef gejaagd in de Deadmines vannacht. Gisteren ook foto’s genomen in de tuin, en daardoor eigenlijk onverwacht veel rugpijn. En gisteren ook iets met de tweede teen van mijn linkervoet voorgehad, en dat bloedt ook welwat voor het moment.
Zou je iemand anders willen zijn?
Ik heb heel erg lang beau et con à la fois willen zijn, maar tegenwoordig niet meer, nee. Ik wou misschien wel mezelf zijn die geheel andere keuzes gemaakt heeft jàren geleden, maar dan zou ik niet zijn waar ik nu ben, en ik ben wel redelijk tevreden waar ik nu ben.
Dus: nee. Ik heb praktisch heel mijn leven iemand anders willen zijn, maar nu niet meer.
Personen aan wie je dit stokje doorgeeft?
Aan Sara. En Hugues. En Stijn.
Reacties
2 reacties op “Aan de stok”
Het is heel vriendelijk maar ik ga niet meedoen. Want dan moet ik eerlijk zijn en, duh, daar heb ik nu eventjes geen goesting in. De kast daarintegen kan je op mijn log bewonderen.
Ik heb mijn best gedaan.. 🙂