Dat doet enorm deugd: Hugo Coveliers weer eens in zijn échte element, van expert ter zake. Die zonder blad voor de mond de vinger op zwerende wonden legt. Eens niet in de rol waarin hij door sommigen *kuch*HUMO*kuch* tegenwoordig geduwd wordt, van joker en paljas.

Natuurlijk is het onverdedigbaar dat hij heult met het Vlaams Blok, uiteraard. Maar het is ook een beetje tragisch, want hij was in illo tempore echt wel een fijne mens, die met de regelmatigheid van de klok allerlei toestanden en dingen die het daglicht niet konden verdragen, aankloeg.

‘t Was even alsof we weer 1987 waren op de Zevende Dag.

In de zaak-Erdal zou De Gucht recent gezegd hebben dat de Belgische staat ze zou uitleveren als ze gevat wordt. Daarmee wordt duidelijk dat een uitlevering een politieke beslissing is. En daarmee wordt meteen doorprikt dat de uitspraak van het gerecht inzake Moreno-Garcia (niet-uitlevering) géén politieke beslissing was—wat toen ten stelligste volgehouden werd.

En hij geeft Koen Dassen en Dewael geen ongelijk toen ze zeiden dat ze Erdal niet konden aanhouden, maar slaat en zalft tegelijk, met toch voor een leek als ik indrukwekkende kennis van zaken.

En politiek inlichtingenwerk—subjectieve politie—kan niet samengebracht worden met de objectieve politie, dus die moeten niet verenigd worden. Maar hij pleit dan wel weer voor één inlichtingengemenschap die militaire en burgerlijke veiligheid samenbrengt.

Kijk, dat is de kracht van televisie: ik vind hem al meteen weer even sympathiek als toen hij nog bij de VU zat. 🙂