Ik ben door de band de meest tolerante mens ter wereld: praktisch niéts werkt me op de zenuwen, ik ben zo zen als een zeer oude en welhaast comateuze zenmeester op prozac.
…op een paar dingen na, natuurlijk, die me wél tegensteken, en waar ik me dan tot op zekere hoogte een beetje in kan opwinden. Een mens is ook niet van steen gemaakt, nietwaar?
Eén van die dingen is taal. Of beter: slechte taal. Of beter: doen alsof men een taal of een accent machtig is, terwijl dat niet het geval is.
Zoals veel van mijn hang-ups kan ik dat redelijk helder terugbrengen tot een incident in mijn jeugd, en kan ik dus ook meteen alle verantwoordelijkheid afschuiven op mijn ouders: in dit geval mijn vader en ik, in de keuken bij ons thuis, toen ik een jaar of acht moet geweest zijn.
Ik vond het nodig om, in de context van één of ander verhaal of grapje, een beetje lacherig een Amerikaans accent na te doen. Mijn vader, zo rap als tel: leer eerst Engels spreken, en lach dàn met accenten. Ik: diep beschaamd, want ‘t is waar: het komt neer op l’autre, qu’aimerait bien avoir l’air mais qui n’a pas l’air du tout en ook wel op faut pas jouer les riches quand on n’a pas le sou.
Maar goed, dus, sindsdien ben ik daar zeer gevoelig aan. [Of: gevoelig voor, uiteraard. Grammatica-nazis!] Vandaar dat ik lastig werd van Het Engels Van Het Meisje Pattyn, en vandaar dat ik nu ook een beestje ambetant loop: vanmorgen op de bus was ik aan het lezen in een boekje met kortverhalen. Eén ervan speelt zich in pre-revolutionair Frankrijk af. Uweetwel, om het met History of the World Pt. 1 te zeggen : “We don’t even have a language! Juste a stupeed accente! — She’s righte! We all talke like Maurice Chevalier! — Oh haw haw”.
Eén van de personages heet “L’Hero”. Gnââ! Dat-moet-Le-Héros-zijn! Om de twee pagina’s in het begin, en naar het einde meer dan eens per pagina staat dat verkeerd geschreven!
Of nog:
Their voices shouted the slogans of anarchy: “Vive le Republique! Le rois, la-bas!”
Mîîîî!!! Leve de republiek die plots mannelijk geworden is en haar accent verloren is? Dàààr, “een koningen”?
Of ook voortdurend dingen als “Merci, beaucoup merci” in plaats van “Merci, merci beaucoup”, “Petite ange” in plaats van “Petit ange”, heelder zinnen in het Engels behalve een “monsieur” en een “oui” hier en daar… grrr.
Euh, maar behalve dat: jazeker, alles in orde, alles in orde. Carry on.
Geschreven al luisterend naar: The Beatles – Magical Mystery Tour – Magical Mystery Tour
Reacties
16 reacties op “Sacrébleu!”
Plat lag ik van het lachen: gij tolerant! lol
Ik had me ook al verslikt op die tikfout. :p
“ben ik daar zeer gevoelig aan”: “aan”? 😉
@Jan: picky, picky. 🙂
Zulke fouten in een boek, hebben ze daar bij die uitgeverij dan geen iemand die dat controleert? 😀
[…] Michel vertelt over zijn ergernis aan slechte taal, meer bepaald mensen die zichzelf een accent aanmeten in een andere taal dan hun moedertaal. Ik kan er van meespreken, er is NIETS zo irritant als een vlaming die cockney wil spreken door de laatste lettergrepen op de valreep nog in te slikken. Een echte cockney klinkt best goed, maar een vlaamse cockney klinkt belachelijk. Bij het aanhoren van een vlaming die van cockney doet krijg ik steevast een accute aanval van plaatsvervangende schaamte. Mijn gelaatsuitdrukking spreekt dan meestal ook boekdelen…ik kan mijn walging zelden verstoppen. Het klinkt ook nooit als een echte cockney, he. Verre van zelfs. Ik bedoel, hoezeer die mensen ook hun best doen, het blijft klinken als een vlaming die cockney probeert te spreken. Ik zelf? Ik heb mijn engels geleerd van amerikanen, britten, candezen, ieren en de folks from downunder en zeg dus djeej tegen J en djie tegen G. Ik spreek wat men ook wel eens “international english” pleegt te noemen. Ondanks het feit dat mijn eerste lieven brits waren, klinkt dat bij mij eerder als algemeen beschaafd amerikaans. Steek het gerust op die yanks die het mij geleerd hebben of op die ex-lieven die het mij niet hebben afgeleerd 🙂 Maar cockney? Nee, ik had al vrij snel door dat dat niet klonk uit de mond van een vlaming. […]
Vreemd genoeg is de goegemeente dan wel fan van het fake Deus accent (en andere groepen)? Want als die mannen in het algemeen beschaafd Vlaams Engels zouden zingen, dan zouden ze niet zoveel succes hebben.
Doet me denken aan de volgende anekdote: stond ik in de Sleghte naast mijn lieftallige toen haar oog viel op de cover van “de Rode Brief” (the Scarlet Letter). Een stoomkoker is er niks tegen.
Blijkbaar moest dat voor één keertje “Letter” zijn. 🙂
Tja, engels : easy to learn / hard to master.
Mensen denken dar FR makkelijker is. Onjuist. FR kent vaste regels( OK, met X tot de tweede uitzonderingen). Daar zorgt de Académie FR voor.
Engels?
– Serpentijnser.
– Niet echt ondergesneeuwd door regels.
– Zondermeer moeilijker.
Ik zou graag eens een lijstje zien met “enkele” van uw uitzonderingen, waar je u toch in opwindt.
Gade toekomen met een a-vierke? 😀
[…] Miljaardenondedomme! Godverdju! Sacreblue!!! […]
Kan er mij trouwens iemand van mijn “ik heb zoiets van” irritatie afhelpen? En ik betrap me er ook op dat ik luidop politici en andere interviewees zit te corrigeren. Is dat normaal?
En wat met al die bloggers die constant ‘doen van’? We ‘doen van’ barbecue op ons dakterras. We ‘doen van’ dieet, we ‘doen van’ associaties, we ‘doen van’ sangria, en van weet ik wat nog allemaal. Vooral i. van Kerygma bezondigt zich daar aan. Zo af en toe lijkt dat wel hip, maar trop is teveel… Is dat trouwens algemeen Nederlands, doen van? Of is het iets Gents? Ach, waar jaag ik me toch in op? 😀 Heb ik niets beters te doen? 😀
@Liza: Da’s eigenlijk een eerbetoon aan Michel 😀 Hij heeft van trendsetterken gedaan en dat de blogosfeer ingestuurd. Daarnaast is het gewoon een heel verslavend stukje taal 🙂
@liza. ik klap gelijk dakik wil op mijnen blog, dus moeidu niet.
Daarbij: “bezondigen”, mon dieu. Doet gij niet te veel van blogpolitie, nu?
en al.
@i.: Ja, en al ook. En al. 😀 Grrrrr!!! 😀 Vreemd hoor, ik erger me altijd al lachend. Relativeren en al. En gij klapt gij inderdaad gelijk da gij wilt op uwen blog. Doe in ieder geval zo voort, want in ‘t laatste stukske hadde weer groot gelijk. En steekt er nog veel ‘van … doen’ in, en veel ‘en al’, want stiekem vind ik het leuk me te ergeren. 🙂